برای پیشرفت و خروج از این ظلمی که بالای زنان میشود، باید جامعه آگاهی به دست بیاورد. ولی طالبان جلو آگاهی را هم میگیرند. نه تنها زنان از رفتن به مدارس محروم شده اند، بلکه در مدارس مردانه هم أساس دروس بر علوم دینی گذاشته شده است. او یاد آوری میکند که طالبان مانیفست خود را به زبان عربی نوشته اند، یعنی آنان به فارسی یا هم پشتو نمیخواهند مسایل را بیان کنند و وابستگی شدید آنان به زبان عربی نمایانگر وابستگی ذهنی آنان به دین اسلام است.
در این گفتگو خانم عاکفی از «ریزوم» هم میگوید، که طرز بینش قلسفی است که در آن به جوامع و ساختارهای توجه میشود که بدون سلسله مراتب و به شکل افقی تحول و تکامل میکنند. او میگوید که جنبشی میتواند موفق شود که به شکل ریزومی پیشرفت کند.
طالبان نه تنها با زنان در مخالفت و تضاد قرار دارند، بلکه با موزیک و شادی هم مخالفت دارند. دلیل آن این است که آنان خوشی را به دنیای دیگری می گذارند که زیر نام «آخرت» بعد از مرگ قرار دارد. ولی مردم باید از این قید بیرون آمده خودشان با امکانات فراوان امروزی دانش بیاموزند.
در بارۀ جنبش زنان، خانم عاکفی میگوید که این جنبش با شعار «نان، کار، آزادی» دو سال پیش در افغانستان آغاز شد. بعد قضیۀ مخسا امینی رخ داد و جنبش زنان در ایران، بعد از آن و با شعار «زن، زندگی، آزادی» راه افتاد.
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
اخبار جهان را با بارگیری اَپ ار.اف.ای دنبال کنید