همشهری آنلاین - یکتا فراهانی: عکسی که به‌عنوان «تصویر روز» ناسا منتشر شد، نه‌تنها زیبایی بصری خیره‌کننده‌ای دارد؛ بلکه رمز و رازی تازه را در قلب کهکشان‌ها به نمایش گذاشته است.
از زمان پرتاب تلسکوپ فضایی هابل در سال ۱۹۹۰، این چشم بیدار در مدار زمین بارها موفق به ثبت تصاویر شگفت‌انگیزی از جهان شده است؛ تصاویری که درک ما را از کهکشان‌ها، ستاره‌ها و سحابی‌ها دگرگون کرده‌اند. تازه‌ترین یافته هابل اما تفاوتی چشمگیر دارد. ناسا در تاریخ ۲۹ سپتامبر ۲۰۲۵، تصویری منتشر کرد که یک کهکشان با ساختاری مرموز و غیرمعمول را نشان می‌دهد؛ شکلی که نه در دسته‌بندی‌های آشنای کهکشان‌های مارپیچی و بیضوی می‌گنجد و نه به‌راحتی قابل‌توضیح است. این تصویر، هم‌زمان شگفتی و پرسش را به جامعه علمی و علاقه‌مندان آسمان هدیه داده است.
تصویری که هابل ثبت کرده، کهکشانی را نشان می‌دهد که گویی میان نظم و آشوب معلق است. خطوط و انحناهایش با نمونه‌های شناخته‌شده تفاوت دارد. همین ویژگی غیرعادی موجب شده کارشناسان از آن با عنوان «شکل معمایی» یاد کنند. بیشتر بخوانید:
در نگاه اول، بیننده تنها جذب رنگ‌ها و درخشندگی ستارگان می‌شود؛ اما وقتی دقیق‌تر بنگریم، الگویی عجیب آشکار می‌شود. ترکیبی از ساختار مارپیچی و بیضوی، بدون پیروی از الگوهای کلاسیک. این همان چیزی است که زیبایی را با رازآلودگی درهم می‌آمیزد.
دانشمندان معتقدند بررسی چنین کهکشان‌هایی می‌تواند سرنخ‌های تازه‌ای درباره چگونگی شکل‌گیری و تحول جهان ارائه دهد. وجود ساختارهای غیرمنتظره نشان می‌دهد کیهان بسیار متنوع‌تر و پیچیده‌تر از آن چیزی است که تاکنون تصور می‌کردیم.
باوجود ورود رقبای تازه‌نفس مانند تلسکوپ فضایی جیمز وب هابل همچنان جایگاه ویژه‌ای دارد. توانایی آن در ثبت تصاویری دقیق و واضح از فواصل دور، بار دیگر نشان داد که این ابزار علمی پس از سه دهه فعالیت، هنوز هم می‌تواند شگفتی بیافریند.
تصویر جدید نه فقط برای دانشمندان، بلکه برای همه علاقه‌مندان به آسمان پیامی دارد: کیهان سرشار از ناشناخته‌هاست و هر تصویر تازه می‌تواند کتابی از پرسش‌های بی‌پاسخ را ورق بزند.
کشف کهکشانی با شکل معمایی هابل توسط تلسکوپ هابل بار دیگر ثابت کرد که جهان همچنان پر از رازهایی است که باید کشف شوند. این تصویر، در عین زیبایی، ما را به یاد می‌آورد که شناخت ما از کیهان هنوز در آغاز راه است. شاید هر عکس تازه هابل یا جیمز وب، نه پاسخی قطعی، بلکه پرسشی عمیق‌تر پیش پای بشر بگذارد؛ پرسشی که ما را وادار می‌کند بیش‌ازپیش به آسمان خیره شویم.