قیمت مسکن و اجاره بها برای چندین دهه در کانادا بسیار بالا بوده است و کسی نمی تواند این را انکار کند. اما بحث بر سر این است که چرا قیمت مسکن با درآمد مردم همخوانی ندارد.
یک اندیشکده کانادایی: گزارش اخیر موسسه C.D. Howe قیمت مسکن و هزینه های ساخت و ساز را تجزیه و تحلیل کرد و به این نتیجه رسید که مقررات بیش از حد منجر به قیمت مسکن بسیار بالاتر از هزینه های تولید مسکن جدید شده است. در بازار به شدت رقابتی با بار نظارتی ناچیز یا بدون محدودیت، این شکاف نباید وجود داشته باشد یا باید کوچک باشد، اما در کانادا اینطور نیست.
در این گزارش آمده است که یک خانه مستقل در ونکوور ۱/۳ میلیون دلار بیشتر از یک خانه به همان اندازه که در بازاری بدون موانع نظارتی بیش از حد تولید می شود، هزینه دارد. در تورنتو این رقم 350000 دلار است. به عبارت دیگر، قیمت یک خانه یک خانواده در ونکوور ۶۰ درصد بیشتر از هزینه ساخت چنین خانه ای است.
بنجامین داچیس، نویسنده گزارش، گفت: «اختلاف بین هزینه‌های ساخت و ساز (مسکن جدید) و قیمت‌های بازار، به ویژه در افق داده‌های ده ساله، احتمالاً به دلیل ادامه محدودیت‌ها در دسترسی به زمین‌های جدید است.
زمین هایی که اجازه ساخت و ساز در آنها داده نمی شود سرعت ساخت و ساز مسکن جدید را کاهش می دهد و عدم تعادل بین تقاضا و عرضه مسکن ایجاد می کند.
سه سطح دولت کانادا، دولت فدرال و برخی از دولت‌های استانی بالاخره با مشکل کمبود تقاضای مسکن در چند دهه گذشته بیدار شدند. به ویژه، شرکت وام مسکن و مسکن کانادا (CMHC) و دولت انتاریو اذعان کرده‌اند که میلیون‌ها مسکن اضافی برای پاسخگویی به تقاضای بازار، بیشتر از واحدهایی که به طور معمول ساخته می‌شوند، باید ساخته شوند.
این درک باید سرعت ساخت و ساز مسکن را تسریع می کرد، اما در واقع برعکس عمل کرده است. تعداد فعلی شروع مسکن، به عنوان نماینده ای برای ساخت و ساز مسکن جدید، مشابه سطحی است که دولت ها کمبود مسکن را اذغان نمی کردند.
بنا بر گزارش تورنتوپرشنز، بخش مهم گمشده در زنجیره تامین مسکن، شهرداری ها هستند، زیرا زمین‌های قابل ساخت و ساز را در برنامه‌ریزی کنترل و تنظیم می‌کنند. موسسه C.D. Howe می گوید مقررات بیش از حد اعمال شده توسط شهرداری صدها هزار دلار به قیمت مسکن اضافه کرده است.
این گزارش راهبردهایی را برای مقابله با مقرراتی که عرضه مسکن را محدود می کند، پیشنهاد می کند. موسسه C.D. Howe از استان ها می خواهد که حداقل اهداف ساخت و ساز اجباری را برای شهرداری ها برای ساخت مسکن جدید تعیین کنند که قبلاً در انتاریو انجام شده است. این گزارش همچنین سیستم نظارتی را پیشنهاد می‌کند که شهرداری‌ها را برای دستیابی به اهداف ساخت‌وساز تشویق یا جریمه می‌کند.
این گزارش همچنین توصیه می‌کند که هزینه‌های توسعه اولیه را با هزینه‌های کاربر برای برخی خدمات زیرساختی جایگزین کنید، که این هزینه ها به صدها هزار دلار برای هر واحد مسکونی جدید مانند آب و فاضلاب می رسد. پیشنهاد دیگر این است که برخی از هزینه‌های توسعه هر واحد را با هزینه‌های ارزش زمین، مانند کارمزد منافع اجتماعی انتاریو جایگزین شود، بنابراین سازندگان از افزودن "واحدهای اضافی حتی از نظر اقتصادی ناچیز" دلسرد نشوند.
پیشنهاد دیگری که پتانسیل کاهش تشریفات اداری در شهرداری ها را دارد، تعیین اهداف تراکم استانی یا شهری است. این امر باعث صرفه جویی در انرژی، پول و زمان می شود و از معضل نیاز به رضایت شهرداری هنگام ساخت و ساز بیشتر از حد تراکم قبل از منطقه بندی جلوگیری می کند. بنابراین اگر شهرداری اجازه افزایش ۲۵ تا ۵۰ درصدی تراکم را بدهد، ساخت و سازهای جدیدی که به شهر کمک می کند تا اهداف اجباری تراکم خود را برآورده کند، از گرفتار شدن در بوروکراسی برنامه ریزی شهرداری جلوگیری می کند.
شرکت بیمه وام مسکن کانادا (CMHC) سال گذشته تخمین زد که کانادا باید ۳/۵ میلیون واحد مسکونی دیگر با قیمت مقرون به صرفه بسازد تا مقرون به صرفه بودن مسکن را بازگرداند. به این موارد ۲/۳ میلیون واحد مسکونی را که در صورت ادامه روند فعلی (ناکافی) ساخت و ساز می توان ساخت، اضافه کنید. اگر کانادا مسیر پنج دهه گذشته را ادامه دهد، نمی توان به این اهداف بلندپروازانه اما ضروری دست یافت.
برای هدایت ساخت و ساز مسکن، کانادا باید بارهای نظارتی بیش از حد و سایر عواملی را که به بازار ناکارآمد کمک می کند، رسیدگی کند. اکنون زمان آن است که شکاف بین میانگین قیمت خانه و هزینه ساخت یک خانه جدید را از بین ببریم و یا اینکه این فاصله را حداقل کاهش دهیم.
تورنتوپرشنزداتکام
https://www.torontopersians.com/