همشهری آنلاین – آرش نهاوندی: از دیرباز تا به امروز همواره جاودانگی از مهمترین رویاهای بشر بوده و واژه اکسیر جاودانگی یکی از گوش‌نواز ترین واژه‌هایی است که انسان‌ها دوست دارند بیشتر درباره آن صحبت کنند.
اما آیا می‌توان با کمک پیوند اعضا جاودانه شد، یا طول عمری معادل ۱۵۰ سال داشت؟ از شما چه پنهان این موضوع بحث هفته گذشته بین شی جین پینگ، رئیس جمهور چین و ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه، در جریان دیدارشان در برگزاری یک رژه نظامی بزرگ در پکن هم بود.
یک مترجم که به نمایندگی از پوتین به زبان ماندارین (یکی از اصلی‌ترین گروه‌های زبان چینی) صحبت می‌کرد، درباره این که چگونه می‌توان اعضای بدن انسان را بارها و بارها پیوند زد تا فرد بتواند علیرغم سن، جوان‌تر و جوان‌تر شود، توضیحاتی را به رئیس جمهور چین داد. این که با پیوند اعضا حتی ممکن است بتوان پیری را به طور نامحدود به تعویق انداخت و پیش‌بینی می‌شود که در این قرن ممکن است بتوان تا ۱۵۰ سال عمر کرد.
اما لبخند سران این دو کشور نشان می‌دهد که بحث درباره پیوند اعضا و طول عمر کمی شوخی و مزاح بوده است، اما آیا ممکن است حرف درستی زده باشند؟
پیوند عضو قطعا جان انسان‌ها را نجات می‌دهد. بر اساس گزارش سازمان خون و پیوند سیستم ملی بهداشت بریتانیا، در بریتانیا، در ۳۰ سال گذشته بیش از ۱۰ هزار نفر بر اثر پیوند اعضا از مرگ نجات یافته‌اند. پیشرفت‌های مداوم در پزشکی و فناوری در این زمینه به این معنی است که اندام‌های پیوندی در افراد بسیار طولانی‌تر از قبل دوام می‌آورند. برخی از بیماران پیوند کلیه داشته‌اند که بیش از ۵۰ سال به کار خود ادامه داده است.
طول عمر یک عضو به میزان سلامت اهداکننده و گیرنده و افزون بر این اینکه چقدر از آن مراقبت می‌کنند بستگی دارد. به عنوان مثال، اگر قرار باشد یک کلیه جدید از یک اهداکننده‌ی زنده دریافت کنید، ممکن است انتظار داشته باشید که ۲۰ تا ۲۵ سال دوام بیاورد. اگر آن را از یک اهداکننده فوت‌شده دریافت کنید، این میزان به ۱۵ تا ۲۰ سال کاهش می‌یابد. البته نوع عضو نیز در دوام آن مهم است. طبق تحقیقات، یک کبد ممکن است حدود ۲۰ سال، یک قلب ۱۵ سال و ریه‌ها تقریبا ۱۰ سال دوام بیاورند.
شاید بحث پوتین و شی درباره پیوند چندین عضو و به طور مکرر بوده است. هر چیزی بهایی دارد اگر شما بخواهید اندام با طول عمر بالا به ویژه اندام حیاتی جاودانه داشته باشید باید خود را در معرض عمل‌های جراحی زیاد و خطرناکی قرار دهید. انجام جراحی یک کار بزرگ است و خطرات قابل توجهی دارد. هر بار که زیر تیغ جراحی می‌روید، زندگی خود را در معرض ریسک و خطر قرار می‌دهید.
در حال حاضر، افرادی که عضو جدیدی دریافت می‌کنند، باید داروهای قوی ضد رد پیوند به نام سرکوب‌کننده‌های سیستم ایمنی را تا آخر عمر مصرف کنند. این داروها می‌توانند عوارض جانبی مانند فشار خون بالا داشته باشند و خطر عفونت را افزایش دهند.
یکی دیگر عوارض پیوند عضو رد پیوند است. به این معنی که زمانی این امکان وجود دارد که سیستم ایمنی بدن شما شروع به حمله به عضو پیوندی کند زیرا آن را به عنوان عضوی از فرد دیگری تشخیص می‌دهد. گاهی اوقات حتی اگر داروهای خود را مصرف کنید، نیز می‌تواند این اتفاق بیفتد.
بسیاری انتظار دارند در سده کنونی طول عمر انسان به ۱۵۰ سال برسد، که چنین انتظاری دور ذهن و بیشتر رویاگونه به نظر می‌رسد. پروفسور نیل مابوت، متخصص ایمونوپاتولوژی در موسسه روسلین، دانشگاه ادینبورگ، گمان می‌کند که عمر تا ۱۲۵ سال ممکن است حداکثر باشد.
او به بی‌بی‌سی گفت: پیرترین فرد زنده تایید شده، یک زن فرانسوی به نام ژان کالمان بود که بین سال‌های ۱۸۷۵ تا ۱۹۹۷، ۱۲۲ سال عمر کرد.
به گفته این متخصص اگرچه اندام‌های آسیب‌دیده و بیمار ممکن است با پیوند قابل جایگزینی باشند، اما با افزایش سن، بدن ما مقاومت یا توانایی بسیار کمتری در مقابله با عوامل استرس‌زای فیزیکی پیدا می‌کند. ما شروع به واکنش کمتر مؤثر به عفونت‌ها می‌کنیم و بدن‌های ما ضعیف‌تر، مستعد آسیب و کمتر قادر به بهبودی و ترمیم می‌شوند.
دکترمایوت می‌گوید: استرس، تروما و تأثیر جراحی پیوند، در کنار استفاده مداوم از داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی مورد نیاز برای جلوگیری از رد اندام‌های پیوندی، در بیماران با سن بالا می‌تواند عوارض بسیاری به جا بگذارد. به جای تمرکز بر افزایش طول عمر، باید برای سال‌های سالم زندگی تلاش کنیم.
او در ادامه توضیح می‌دهد: زندگی بسیار طولانی‌تر، اما رنج بردن از بیماری‌های متعدد که می‌تواند با پیری همراه باشد، و مراجعه به بیمارستان برای پیوند بافت دیگر، راه جذابی برای گذراندن دوران بازنشستگی به نظر نمی‌رسد.
بیشتر بخوانید: