همشهری آنلاین، فرخنده رفائی: این استخوان‌ها در محوطه‌ای متعلق به فرهنگ لیانگ‌ژو (Liangzhu) کشف شده‌اند؛ تمدنی که یکی از نخستین شهرهای شرق آسیا را در دوران نوسنگی (۳۰۰۰ تا ۲۵۰۰ پیش از میلاد) بنا کرد.
بر اساس گزارش Scientific Reports، باستان‌شناسان در این کاوش، در میان بیش از ۵۰ قطعه استخوان، چهار جمجمه تراش‌خورده به‌شکل «کاسه» و چهار جمجمه دیگر به‌شکل «ماسک چهره» شناسایی کرده‌اند.
همچنین استخوان فک پایینی پیدا شده که تخت شده و در نمونه‌ای دیگر، پشت همین استخوان فک، سوراخ‌هایی ایجاد شده است.
این آثار در میان تکه‌های سفال و استخوان جانوران رها شده بودند.
به گفته جون‌می ساوادا، انسان‌شناس دانشگاه نییگاتا در ژاپن، بسیاری از این استخوان‌ها نیمه‌کاره مانده و دورریخته شده بودند که نشانه‌ای از نبود احترام معمول به مردگان است. داده های این کاوش همچنین نشان می‌دهد که هیچ اثری از مرگ خشونت‌آمیز در این مردگان دیده نشده و به‌نظر می‌رسد استخوان‌ها پس از تجزیه جسدها تراش خورده باشند.
بیشتر بخوانید:
پژوهشگران احتمال می‌دهند که کاسه‌های جمجمه کاربرد آیینی یا مذهبی داشته‌اند، چرا که نمونه‌های مشابهی در تدفین‌های مهم لیانگ‌ژو یافت شده است. اما ماسک‌های استخوانی و دیگر اشیای کارشده هیچ مشابهی در فرهنگ‌های دیگر ندارند و احتمالاً بیانگر نوعی دگرگونی اجتماعی در دوران شهرنشینی اولیه بوده‌اند.
بر اساس تحلیل پژوهشگران، گسترش شهرها و کاهش پیوندهای خویشاوندی ممکن است باعث شده باشد که انسان‌های آن زمان، استخوان‌ها را نه به‌عنوان پیکر نیاکان، بلکه به‌عنوان مواد خام بی‌جان ببینند.
الیزابت برگر، باستان‌زیست‌شناس دانشگاه کالیفرنیا، این یافته‌ها را نشانه تغییر دیدگاه مردم نسبت به مرگ و بدن انسان در جوامع در حال شهرنشینی می‌داند؛ تغییری که حدود دو قرن ادامه داشته و سپس ناپدید شده است.