به گزارش همشهری آنلاین، این پدیده، که در نگاه اول شبیه داستان‌های علمی‌تخیلی است، در دل زیست‌شناسی واقعی ریشه دارد. در این نمونه‌ها، «توقف زمان» بیشتر به معنای توقف یا کاهش شدید متابولیسم و فرآیندهای فرسودگی سلولی محسوب می‌شود. این توانایی نه جادویی هستند و نه با قوانین فیزیک ناسازگار؛ بلکه نتیجه میلیون‌ها سال تکامل برای بقا در شرایط دشوار است. پژوهش روی این موجودات می‌تواند در آینده الهام‌بخش فناوری‌های پزشکی برای کاهش پیری، افزایش طول عمر، یا حفاظت اندام‌ها برای پیوند باشد.
این عروس دریایی که اسم علمی آن Turritopsis dohrnii است، کوچک ساکن اقیانوس‌های گرمسیری محسوب می‌شود و البته توانایی حیرت‌انگیزی دارد. وقتی با استرس، گرسنگی یا جراحت روبه‌رو می‌شود، بدنش را به مرحله پولیپی (مرحله اولیه زندگی) بازمی‌گرداند. این فرآیند «پیری معکوس» می‌تواند بارها و بارها تکرار شود، به‌طوری که اگر طعمه شکارچیان نشود یا دچار بیماری نشود، از نظر تئوریک هرگز نمی‌میرد.
این موجودات میکروسکوپی که به تاردیگراد هم معروف هستند، در آب، خاک و حتی بر روی خزه‌ها زندگی می‌کنند، در شرایط سخت وارد حالتی به نام cryptobiosis می‌شوند. در این حالت، متابولیسم‌شان تقریبا به صفر می‌رسد، آب بدن کاملا خشک می‌شود و آن‌ها می‌توانند دماهای ۲۷۳- تا ۱۵۰+ درجه سانتی‌گراد را تحمل کنند. در این «خواب طولانی»، گذر سال‌ها برای‌شان بی‌معنا می‌شود.
گرچه نمی‌توان گفت لاک‌پشت‌ها گذر زمان را «متوقف» می‌کنند، اما سرعت متابولیسم بسیار پایین‌شان باعث می‌شود روند پیری‌شان به‌شدت کند شود. برخی از این لاک‌پشت‌ها بیش از ۱۸۰سال عمر کرده‌اند و همچنان توانایی تولیدمثل دارند.
برخی گونه‌های راک‌فیش می‌توانند تا ۲۰۰سال عمر کنند. تحقیقات نشان می‌دهد که نرخ پایین متابولیسم و شرایط پایدار اعماق اقیانوس به کند شدن فرآیندهای فرسودگی کمک می‌کند.
این قورباغه‌ها در سرمای شدید یخ می‌زنند و ضربان قلب و تنفس‌شان کاملا متوقف می‌شود. با گرم شدن هوا، دوباره «زنده» می‌شوند و زندگی را ادامه می‌دهند.