در انتظار تحریم‌های سخت
به گزارش ایران استار از قرار معلوم هیچکدام از نمایندگان مجلس ایران حتی اگر مخالف این طرح هم بودند اما در ظاهر آن را ابراز نکردند و دو فوریت این طرح تصویب شد. در پی تصویب دو فوریت این طرح علی لاریجانی، رئیس مجلس شورای اسلامی از کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی خواسته است، هر چه سریع‌تر این طرح را بررسی کند تا در آغاز هفته آینده در دستور کار صحن علنی مجلس قرار گیرد.
این طرح دو فوریتی در حالی تصویب شده که هنوز داغ تعلیق فدراسیون جودوی ایران در مهر ماه ۱۳۹۸ توسط فدراسیون جهانی جودو به دلیل اجبار سعید مولایی از مسابقه با ورزشکار اسرائیلی داغ است و از طرفی تصویب این طرح به منزله دخالت آشکار سیاست در ورزش تلقی خواهد شد که می تواند پیامدهای سنگینی برای ورزش ملی ایران به همراه داشته باشد.
خودداری از مسابقه به دلایل سیاسی بنا بر قوانین کمیته بین‌المللی المپیک و تمامی فدارسیون‌های جهانی ممنوع است.
همه چیز به به نظر رهبری ختم می‌شود
آن طور که مشخص است نظر مخالف رهبر جمهوری اسلامی مهمترین علت مسابقه ندادن ورزشکاران ایرانی است. رهبر جمهوری اسلامی در سخنرانی که در اسفند ۱۳۹۱ داشته به طور آشکار اعلام کرد که مسابقه ندادن با ورزشکاران اسرئیلی یک حربه دیپلماتیک است:« وقتی برخی قهرمانان ما «در میدان مسابقه، با طرف صهیونیسم مسابقه ندادند ... مستکبران عالم را بشدت عصبانی کرد ... واقعاً یک تلاش دیپلماتیکِ بسیار حساس و مهم در مقابله با رژیم صهیونیستی، همین کار است»
از طرف دیگر رهبر جمهوری اسلامی به مناسبت‌های مختلف از ورزشکارانی که با حریفان اسرائیلی روبرو نشده اند تقدیر کرده است. البته در عین حال آیت الله خامنه‌ای هیچ وقت به طور آشکار و به قول معروف تک جمله ای و صریح ورزشکاران ایرانی را از رقابت با همتایان اسرائیلی منع نکرده تا احتمالا پیامدهای منفی چنین منعی را از شخص خودش دور نگه دارد و از طرفی تمام نامه نگاری‌های انجام شده با خودش را در این باره بی پاسخ گذاشته است.
نامه‌ها و تلاش‌های بی پاسخ
مطرح شدن این طرح دو فوریتی در مجلس شورای اسلامی به نوعی آب سردی بر همه فعالیت‌هایی است که در سالیان گذشته با هدف شکستن تابوی مسابقه با ورزشکاران اسرائیلی انجام شده بود. در سال های گذشته و پیش از مطرح شدن این طرح بعضی از فدراسیون‌های ورزشی و ورزشکاران ایرانی و حتی رسانه‌های ایران تلاش کرده بودند با هر نحو ممکن تابوی جمهوری اسلامی برای رقابت با ورزشکاران اسرائیلی را بشکنند و برای رسیدن با این هدف حتی پای نامه نگاری به رهبر جمهوری اسلامی را هم میان کشیده بودند.
فدارسیون کشتی و ورزشکاران و مربیان این رشته ورزشی در ایران بیشترین تلاش را برای شکست این تابو انجام داده‌اند و جالب است بدانید آخرین مسابقه یک ورزشکار ایرانی با اسرائیلی به طور رسمی در همین رشته بوده است.
در سال ۱۹۸۳ بیژن سیف‌خانی کشتی‌گیر رشته فرنگی‌کار اسرائیلی خودش رابینسون کوناشویلی را در رقابت‌های قهرمانی جهان در کی‌یف اوکراین شکست داد. به محض انتشار این خبر علی‌اکبر ولایتی وزیر وقت امور خارجه دستور بازگشت کاروان ایران به کشور را صادر کرد و این مسابقه، آخرین رقابت دو حریف در مسابقات ورزشی پس از انقلاب اسلامی محسوب می‌شود و پس از ورزشکاران ایرانی به طور رسمی از مسابقه با اسرائیل منع شدند.
خود ولایتی در این باره گفته است:« بنده افتخار می‌کنم که پایه گذار چنین حرکتی باشم.»
به هرحال در سال ۱۳۸۹ محمدرضا یزدانی خرم رئیس وقت فدارسیون کشتی ایران در یک برنامه تلویزیونی از ارسال نامه علی سعیدلو رییس وقت سازمان تربیت بدنی به رهبر جمهوری اسلامی برای کسب تکلیف درباره وضعیت رویارویی ورزشکاران ایرانی با ورزشکاران اسرائیلی خبر داد که البته هیچگاه مشخص نشد پاسخ رهبر جمهوری اسلامی به این نامه چه بوده است.
در سال ۱۳۹۶ و پس باخت عمدی علیرضا کریمی آزادکار وزن ۸۶ کیلوگرم تیم ملی ایران به کشتی‌گیر روس با هدف هم‌گروه شدن با نماینده اسرائیل باعث شد این ورزشکار که بخت نخست کسب مدال طلای جهان بود از دور رقابت‌ها حذف شود و ایران نیز به جای قرار گرفتن بر سکوی سوم تیمی به عنوان هشتمی رضایت دهد. همین موضوع باعث شد تا باز هم جمعی از کشتی گیران و اعضای کادر تیم ملی کشتی ایران درنامه‌ای به آیت الله علی خامنه‌ای با اشاره به ممنوعیت رویارویی ورزشکاران این کشور با همتایان اسرائیلی و خطر تعلیق ورزش ایران از سوی فدراسیون‌های بین‌المللی، از او درخواست کردند برای این مسئله فکری اساسی کند. این نامه هم البته بی پاسخ ماند.
در بخشی از این نامه اشاره شده بود ورزش ایران به دلیل عدم رویایی با ورزشکاران اسرائیلی با احتمال محرومیت‌های سنگینمواجه است. این نامه در حالی منتشر شد که رسول خادم رئیس وقت فدراسیون کشتی ایران در اعتراض به عدم مسابقه کشتی گیران ایرانی با اسرائیلی از سمت خود استعفاء کرده بود و در متنی کنایه آمیز نوشته بود نباید تعلیق ورزش ایران را به گردن ورزشکار و فدراسیون انداخت.
از طرفی در همان ایام یکی از رسانه های ایران در یاداشتی نوشته بود:« هیچ وقت، نمی توانیم اعلام رسمی کنیم که چون طرف مقابل ما اسرائیلی است، در همبستگی با فلسطینی ها با او مسابقه نمی دهیم، بلکه به خاطر مقررات بین المللی و ترس از محرومیت، هر بار بهانه می آوریم که ورزشکارمان بیمار شده است یا مثل ماجرای باخت اخیر علیرضا کریمی، یک مسابقه پیشتر را "عمدی" می بازیم تا با حریف اسرائیلی مواجه نشویم!
این چه همبستگی است که حتی نمی توانیم سرمان را در جهان بالا بگیریم و رسماً اعلام کنیم که به خاطر فلسطین این کار را کردیم؟! فقط در داخل دور هم جمع می شویم و مراسم می گیریم و تجلیل می‌کنیم و تیتر می زنیم و مصاحبه می‌کنیم و دل خوش می‌کنیم به آنچه خود می‌گوییم و خود می‌شنویم»
طرح خوشایند و مطلوب رهبری
در این میان پرسشی مطرح است که چرا این طرح دو فوریتی در روزهای پایانی مجلس دهم مطرح شده و علی لاریجانی رئیس این مجلس هم از آن حمایت کرده است. گمانه‌زنی تحلیل‌گران ایران استار حاکی از آن است که احتمال مطرح شدن این طرح برای خشنودی رهبرجمهوری اسلامی و زدودن کدورت از وی برای طرح چند هفته پیش مجلس درباره اصلاح قانون انتخابات و اختیارات شورای نگهبان چندان دور از ذهن نیست. البته شورای نگهبان چند روز پیش قانون اصلاح اختیارات خودش و کنار گذاشتن سپاه از مراجع استعلام درباره سابقه نامزدها را رد کرده بود اما اخبار و شواهد حاکی از آن است که این طرح به هیچ عنوان به مذاق رسانه‌های حکومتی و به احتمال زیاد رهبر جمهوری اسلامی خوش نیامده است.
از طرف دیگر تصویب این دو فوریت و بررسی طرح در مجلس و تصمیم شورای نگهبان درباره آن می تواند از جهاتی به بسیاری از سردرگمی‌ها نیز خاتمه دهد و تکلیف ورزش ایران را در برابر ورزشکاران اسرائیلی با همه پیامدهای منفی آن یکسره کند و البته بار پاسخگویی در برابر پیامدهای این موضوع را هم برای همیشه از دوش رهبر ایران ساقط کند و احتمالا وی در پاسخ به نامه های آتی خواهد گفت طبق قانون عمل شود همانطور که در اعتراض به رد صلاحیت‌ها و مهندسی گسترده انتخابات هم پاسخ مشابه‌ای داده بود. قانون‌هایی که البته درستی و کارآمدی بسیاری از آنها مورد سوال و اعتراض بوده است.