آشپز از سپیده دم تمرکز می کند و روی تنور خاکی خود که چاینک های خرد شده روی آن ردیف شده اند، تکیه می دهد. او بررسی می کند که هر کدام از آنها نسبت درستی از گوشت و چربی دریافت کرده اند که می تواند بسته به ذائقه متفاوت باشد.
وحید، ۴۵ ساله، با چشمانی درخشان، تصریح می کند: "من هیچ روغن گیاهی اضافه نکردم. فقط گوشت بره و چربی است".
با اطمینان، رستوران‌دار می‌تواند نمک و عدس و گوجه‌فرنگی را هم در قوری‌ها یا چاینکها بریزد و آب به آن اضافه کند. آتش اکنون می تواند از زیر وارد عمل شود. ظروف با دهانه و دسته شکسته پس از پوشاندن با ورقه به آرامی می جوشند.
وحید که تمایلی به این کار ندارد توضیح می دهد: "آشپزی بیش از ۶۰ سال است که یکسان بوده است، پدرم آن را به من منتقل کرد. او خودش آن را از پدرش گرفته بود. من اصلاً چیزی را تغییر نداده ام."
وحید، یکی از آخرین آشپزهایی که در دستور غذای «چینکی» تسلط یافت، در پشت رستورانش در کابل، تکه های گوشت و چربی گوسفند را بین حدود ۲۰۰ قوری نامتناسب توزیع می کند که در آنها برای چند ساعت می جوشند.
گرما به سرعت به اتاق ساده هجوم می‌آورد و اولین عطر گوشت گوسفندی را که با بوی آتش مخلوط می‌شود بیرون می‌دهد.
پس از پنج ساعت پخت و پز، تماشای دقیق و افزودن ادویه جات، سرانجام حکم صادر می شود: مشتریانی که دور ظرف یا روی میز جلوی میز نشسته اند، سرانجام پس از پرداخت ۲۰۰ افغانی (معادل ۲.۱۵ اورو) می توانند لذت ببرند.
یک غذای معروف
غلام عثمان ترین که این آدرس را دهان به دهان شنیده، می گوید: «چاینکی خیلی خوشمزه و خوش طعم است».
ذبیح الله به مدت ۱۵ سال از مشتریان دایمی این مکان بوده است و در مورد چاینکی خورش بره که نام آن از "چاینک" به معنای «قوری» در زبان فارسی کابلی گرفته شده است، ابراز رضایت میکند : "وقتی آن را می خورم، تا غروب احساس انرژی می کنم".
این مرد که هفته ای دو تا سه بار از خوردن چاینکی ابایی ندارد می گوید: «گوشت از کشور ما می آید (...) و برای ما خیلی سبک است.
وحید تنها کسی است که در خانواده اش، راز موادی را می داند، که غذای او را معروف کرده است و ستاره های تلویزیون، سیاستمداران و چند گردشگر خارجی که از پایتخت افغانستان می گذرند، طعم آن را می چشند.
از سن ۱۳ سالگی، وحید رستوران‌دار که پس از دبستان مدرسه را رها کرد، در آشپزخانه‌های رستوران‌های پدرش پرسه می‌زد و بزرگان اسرار این غذا را به او می‌گفتند که او با حسادت از آن محافظت می‌کرد و نگران بود. او به خبرگزاری فرانسه اعتراض میکند که به دلیل پوشش رسانه ای، راز های آن، برای رقبای او آشکار خواهد شد.
وحید ادای احترام می کند : "تا زمانی که قدرت این کار را داشته باشم ادامه خواهم داد، زیرا این خاطره از پدرم است (...) چایناکی او بهتر از من بود."
پس از مرگ پدرش، او در ۲۵ سالگی به طور قطعی مسئولیت رستوران چاینکی را بر عهده گرفت. اما ممکن است او آخرین نفر خانواده باشد که این سنت را ادامه می دهد. از هیچ یک از ده فرزند او انتظار نمی رود که این کار را ادامه دهند.
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
اخبار جهان را با بارگیری اَپ ار.اف.ای دنبال کنید