اطراف تورنتو و جنوب انتاریو پُر است از مکان‌های زیبایی که می‌توانید عمری را در آنها سپری کنید اما وقت پائیز که می‌شود بهتر است حتما از برخی جاها دیدن نمائید.
امروز برای دیدن پائیز اطراف تورنتو کجا بروم؟ این دو جا را از دست ندهید
۱- پیاده‌روی در پارک "مانو": اولین پیشنهاد ما منطقه مانو در شمال شرق "اورنجویل" و شمال غرب تورنتوست. در هر دو سمت شمال و جنوب مانو چندین جاده پیچ‌وا‌پیچ ساخته شده که بسیار زیبا هستند اما در فاصله چند صد متری خود شهرک کوچک مانو یک پارک استانی زیبا قرار دارد: "مانو کلیفز". این پارک مجموعه‌ای از صخره‌ها، پرتگاه‌ها، مسیرهای پیاده‌روی و چشم‌اندازهای واقعا زیبایی را در اختیار شما قرار می‌دهد که یکی از بهترین مکان‌های نزدیک تورنتو برای دیدن اوج زیبایی رنگ‌های پاییزی‌ست.
در این پارک، یک سکوی خاصی نیز تعبیه شده که در آن می‌توانید چشم‌انداز بسیار زیبایی از طبیعت را ببینید بطوریکه بنا به اظهارات پیاده‌روندگان، کاملا به یاد ماندنی است زیرا از لبه یک صخره بیرون زده و نمای پانورامایی از شاخ و برگ متراکم درختان زیرش را ارائه می‌دهد. اینجا تقریباً بهشت پائیزروهاست. هر چند در طول مسیر همیشه چشم‌اندازهای وسیعی ندارید اما باید گفت یکی دیگر از نقاط مورد علاقه در پارک، راه پله ۱۰۰ فوتی است که از یک صخره به سمت پل چوبی که درست از روی دو صخره عبور می‌کند، می‌باشد. یادتان نرود از هر دوی این مکان‌ها عکس بیاندازید.
مانو کلیفز جزو پارک‌های دولت انتاریوست که روزها باز است پس نیاز به دریافت مجوز ندارید. فعالیت‌های اصلی در این پارک پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری است که البته در برخی از مواقع فصول بسیار شلوغ می‌شود. در مجموع، هشت مسیر در پارک وجود دارد که یک راه نیز آنرا به مسیر بزرگ پیاده‌روی جنوب غربی انتاریو یعنی "بروس" وصل می‌کند. طولانی‌ترین مسیر پارک بنام "والتر توول" فقط پنج کیلومتر طول دارد. پس برای یک پیاده‌روی کوتاه و لذت بردن یک روزه بسیار بسیار مناسب است.
۲- سواری "رولینگ‌کوستر" در "بلو مانتینز": اگر خیلی طرفدار پیاده‌روی نیستید اما عاشق دیدن درختان و برگ‌های پائیزی هستید برایتان یک مکان دل‌انگیزی که احتمالا آنرا به دلیل دیگری می‌شناسید را پیشنهاد می‌کنیم: بلو مانتینز. اگر در تورنتو زندگی می‌کنید می‌دانید که این منطقه بیشتر مساوی‌ست با اسکی. اما علاوه بر اسکی در زمستان و گردش در دهکده آن، اکنون جاذبه‌های دیگری نیز دارد. اگر در اواخر دهه ۹۰ از آن دیدن کرده بودید، ممکن است سوار شدن بر سُرسُره بزرگ پلاستیکی را به خاطر بیاورید که شما را از بالای کوه (خوب، یا شاید هم تپه!) با گذشتن از مسیری۱,۰۰۰ متری به پایین کوه می‌رساند.نیمه هیجان‌انگیز و البته هولناک آن سُرسُره در سال‌های اخیر با نسخه ایمن‌تر و مدرن‌تری جایگزین شده: سواری "رولینگ‌کوستر" که به آن "ریج رانر مانتین کوستر" می‌گویند. این مسیر یک کیلومتری شما را در امتداد یک منطقه نفس‌گیر کوه از بالا به پایین می‌آورد و مناظر خیره‌کننده‌ای از تپه‌های شمال منطقه نیاگارا، خلیج "جورجین" و دهکده آن را ارائه می‌دهد.
می‌توانید یک نفره یا دو نفره سوار هریک از کابین‌های این "رولینگ‌کوستر" شوید که در آن حتی می‌توانید سرعت خود را خودتان تنظیم کرده و حتی تا ۴۲ کیلومتر در ساعت افزایش دهید. این تفریح پائیزی، هر روز از ساعت ۱۰ صبح تا ۸ شب کار می‌کند.