نابغه چشم‌پزشکی ایران و جهان دار فانی را وداع گفت

Submitted on ش., 03/10/2018 - 09:48

پروفسور علی‌اصغر خدادوست، از نوابغ چشم‌پزشکی ایران و جهان دار فانی را وداع گفت.
به گزارش ایسنا، پروفسور علی‌اصغر خدادوست، چهره‌ ماندگار علمی فارس و ایران، فوق تخصص و جراح چیره‌دست چشم پزشکی و پیوند قرنیه، صبح امروز فوت کرد.


پروفسور علی‌اصغر خدادوست ساعت ۱۶ و ۱۸ دقیقه روز جمعه (به وقت محلی - ۱ و ۴۸ دقیقه بامداد امروز به وقت تهران) بر اثر عارضه قلبی در بیمارستان پریسپترین نیویورک در سن ۸۲ سالگی دیده از جهان فرو بست.

علی اصغر خدادوست در سال ۱۳۱۴ در شیراز متولد شد. دبستان و دبیرستان را در شیراز پشت سر گذاشت و به عنوان آموزگار در دبستان داوری داراب مشغول به کار معلمی شد. در سال ۱۳۳۳ در امتحان ورودی دانشکده پزشکی شیراز شرکت کرد و با درجه ممتاز بین داوطلبان پذیرفته و در این دانشکده مشغول به تحصیل شد. دوره ۶ ساله پزشکی را با درجه ممتاز پشت سر گذاشت و پس از یک سال گذراندن دوره دستیاری چشم و گوش و حلق و بینی در بیمارستان نمازی دانشگاه شیراز در سال ۱۳۴۱ از طرف دولت برای گذراندن دوره تخصصی در ایالات متحده انتخاب شد.

دکتر خدادوست به عنوان اولین و تنها دستیار خارجی در بخش چشم پزشکی دانشگاه جانز هاپکینز در سال ۱۳۴۱ پذیرفته شد و دوران سه ساله دستیاری را به عنوان بهترین دستیار مرکز چشم پزشکی ویلمر شناخته شد.

وی در این دوران علاوه بر تحصیل در علوم بالینی به طور فعال مشغول تحقیقات در علوم پایه بود و مقالات متعددی در مجلات مختلف به چاپ رسانید. پس از پایان دوران، یک سال به عنوان مربی و یک سال به عنوان استادیار در بخش چشم پزشکی همان دانشگاه مشغول به کار شد و در سال ۱۳۴۷ علیرغم پیشنهاد و خواست دانشگاه جان هاپکینز عازم ایران و در بخش چشم پزشکی دانشگاه شیراز به عنوان استاد مشغول فعالیت شد.

از سال ۱۳۴۷ تا ۱۳۵۹ وی هر دو سال یک بار به عنوان استاد مدعو ۶ ماه را در بخش چشم دانشگاه جانز هاپکینز برای ادامه برنامه‌های تحقیقاتی گذراند و در این دوران چندین مرتبه به عنوان مدرس در کشورهای متعددی از جمله چین، ترکیه، سوریه، عمان، پرو، اکوادور و ایتالیا دعوت شد. دکتر خدادوست در سال ۱۳۵۹ عازم آمریکا شد و به عنوان استاد در بخش چشم دانشگاه جانز هاپکینز مشغول به کار شد.

وی در سال ۱۳۶۱ به عنوان استاد و رئیس بخش چشم دانشگاه سیسیل انتخاب شد و در سال ۱۳۷۱ مرکز چشم پزشکی کنتیتکت در شهر نیوهیون را تاسیس کرد و به عنوان مسؤول آن مشغول به کار شد. از سال ۱۳۵۹ به طور مکرر سالی دوبار به وطن خود بازگشت و در فعالیت‌های بالینی و آموزشی در بیمارستان‌های مختلف تهران و شیراز شرکت کرد. تاسیس بیمارستان فوق تخصصی چشم پزشکی خدادوست یکی دیگر از ثمره‌های مجاهدت این دانشمند برجسته برای خدمت به ایرانیان بود که در سال 1368 به بار نشست.

پرفسور خدادوست از سوی شخصیت‌های برجسته در چشم پزشکی آمریکا به عنوان بهترین جراح پیوند قرنیه در دنیا معرفی شده است و شهرتش علاوه بر مقالات علمی متعدد و تحقیقات گسترده در زمینه‌های مختلف و کیفیت درمان و تجربه در درمان جراحی، مدیون تحقیقات پایه‌ای بر ناراحتی‌های سطح قرنیه است تا آنجا که پیوندهای قرنیه روی مکانیسم دفع پیوند برای ارج نهادن به فعالیت‌های علمی وی با عنوان Khodadoust rejection line نامگذاری شده است.

کوفی عنان، دبیرکل سابق سازمان ملل متحد یکی از شخصیت‌های سیاسی بین‌المللی است که با دستان توانمند این طبیب ایرانی معالجه و درمان شد. سال 1393 بود که سازمان علمی، فرهنگی و تربیتی ملل متحد (یونسکو) در آیین ویژه‌ای از خدمات علمی و اجتماعی پروفسور خدادوست، دانشمند و چشم‌پزشک شناخته شده ایرانی در شیراز تجلیل کرد.

آتشفشان دماوند؛ از این مریض بی‌خبریم
عضو هیات علمی دانشکده علوم زمینی دانشگاه شهید بهشتی در واکنش به جدی بودن خطر فوران آتشفشان دماوند گفت: شناخت کافی نسبت به این کوه وجود ندارد. دماوند شبیه مریضی است که هیچ خبری از حالش نداریم.
به گزارش خبرنگار ایلنا، چند روز گذشته گزارشی از مطالعات پژوهشگران ایالات متحده درباره فعالیت‌های آتشفشانی کره زمین منتشر شد که بر اساس این گزارش، دور جدیدی از فعالیت‌های آتشفشانی در راه است و یکی از قله‌های پرخطر در فهرست تهیه شده توسط این پژوهشگران نیز قله دماوند اعلام شده‌است.

فریبرز مسعودی، عضو هیات علمی دانشکده علوم زمینی دانشگاه شهید بهشتی در این باره گفت: شناخت کافی در مورد کوه دماوند وجود ندارد. دماوند شبیه مریضی است که هیچ خبری از حالش نداریم.

وی ادامه داد: باید بررسی‌ها و آزمایش‌های کافی صورت بگیرد تا وقتی با چنین اخبار مثبت یا منفی در مورد آتشفشان دماوند مواجه می شویم، بتوانیم با قاطعیت اظهارنظر کنیم، اما در حال حاضر اطلاعات ما کافی نیست.

آتشفشان چيست؟
مسعودی با بیان اینکه مطالعات کافی در این باره صورت نگرفته است، افزود: این مطالعات حتی هزینه زیادی هم نمی‌خواهد، بلکه فقط باید به این مساله اهمیت داد، هرچند یکسری اقدامات و مطالعات توسط سازمان زمین‌شناسی در حال انجام است. با این حال هیچ پایگاه دائمی‌ای برای مطالعه، پایش و برنامه‌ریزی طراحی نشده است.

وی گزارش مذکور را جدی ندانست و گفت: تحولات زمین‌شناسی همواره وجود داشته است و مطالعاتی که انجام می‌شود، نشان می‌دهد گاه فعالیت‌ها حادتر می‌شود و همین بی‌اطلاعی از شرایط دماوند است که موجب شده تا خبری مطرح شود و برخی شروع به اظهارنظر کنند که در چنین شرایطی از نظر روحی و روانی به مردم فشار می‌آید.

چطور آتشفشان تشكيل مي‌شود؟
این عضو هیات علمی دانشگاه در واکنش به این سوال که آیا امکان غافلگیری نسبت به فوران آتشفشان در دماوند وجود دارد یا خیر گفت: وقتی اطلاعات نداریم نمی‌توانیم با قاطعیت آن را رد یا تایید کنیم. متاسفانه هر اتفاقی که می‌افتد مثل زلزله یا انتشار گاز آن را به فوران آتشفشان دماوند ربط می‌دهند و ما توانایی اظهارنظر نداریم.

آتشفشان دماوند نیمه‌فعال است
فریبرز مسعودی با بیان اینکه آتشفشان دماوند نیمه فعال است، گفت:‌ این نیمه فعال بودن به این معنا نیست که گدازه ایجاد می‌کند، اما اثرات و تبعات دیگری همچون تاثیرگذاری روی زلزله، آب شدن برف‌ها و ایجاد سیلاب و تولید گاز دارد و از همه مهمتر این است که به علت نزدیکی به پایتخت دارای اثرات روانی بوده و همین ضرورت مطالعه روی دماوند را افزایش می‌دهد.

همچنین مهدی زارع، عضو هیئت علمی پژوهشگاه بین‌المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله با اشاره به محتوای این گزارش به خبرنگار ایلنا گفت: براساس این مقاله دماوند جزو آتشفشان‌هایی قرار داده شده که در هزار سال آینده احتمال فعالیت آن وجود دارد.

وی با بیان اینکه در مقاله جدید نام قله دماوند براساس محتوای یک مقاله قدیمی دیگر در سال 2004 ذکر شده است، ادامه داد: در مقاله 2004 هیچ ادعای واضحی مبنی بر فوران قریب الوقوع دماوند وجود ندارد. پژوهشی که ما از دید زلزله‌شناسی روی دماوند انجام دادیم، نشان داده است که دماوند دارای یک سیستم آتشفشانی فعال است، ولی شواهدی از قرارگیری آن در مرحله انفجار قریب الوقوع در دسترس نیست، اما نکته‌ای که به نظر می‌رسد این است که احتمال دارد فعالیت‌های این سیستم آتشفشانی روی گسل‌های پیرامون و فعال کردن گسل‌ها تاثیر بگذارد.

لوون هفتوان درگذشت
لون هفتوان، بازیگر سینما و تئاتر ایران سر صحنه فیلمبرداری دچار سکته قبلی شد و درگذشت.
آلبرت بیگجانی، لون هفتوان را انسانی واقعی و به دور از حاشیه‌های سینما دانست که طبق آنچه خودش دوست داشت زندگی می‌کرد.


به گزارش ايسنا؛ این کارگردان تئاتر که از دوستان قدیمی لوون هفتوان است، در پی درگذشت این بازیگر بیان کرد: او وقتی به ایران برگشت (اواخر دهه 80) در سینما خیلی پرکار بود و در فیلم‌های زیادی بازی کرد و معروف شد با این حال عاشق تئاتر بود و اگر می‌توانست فقط تئاتر کار می‌کرد.

بیگجانی گفت: لوون از شادترین انسان‌های دنیا بود و از تمام حاشیه‌های سینما دور ماند.

وی درباره علت مرگ این بازیگر گفت: شب گذشته (18 اسفندماه) سر صحنه فیلمبرداری دچار سکته قبلی شد و البته در این اتفاق شاید اضافه وزن و آسم هم که دخیل بوده باشد. البته او با وجود این وضع هر بار هم که درباره رژیم می‌شنید می‌گفت این نوع زندگی را دوست دارد ولی رفتنش برای ما که انسانی واقعی و نازنین بود، سخت است.

لون هفتوان بازیگر ایرانی ارمنی سینما و تئاتر ایران متولد سال 1345 بود که در دهه 90 حضور فعالی در سینما داشت و با فیلم «پرویز» به کارگردانی مجید برزگر مطرح شد و بازی‌اش در فیلم‌هایی همچون «مردی که اسب شد»، «یک دزدی عاشقانه»، «دراکولا»، «غیر مجاز»، «کوپال» و «هجوم» ادامه یافت و در جشنواره فیلم فجر امسال هم با فیلم «کار کثیف» خسرو معصومی در این رویداد حضور داشت.

او سال گذشته نمایش «بازی یالتا» را هم به صحنه برد.

طبق پیگیری ایسنا، این بازیگر در آرامگاه ارامنه به خاک سپرده می‌شود ولی هنوز جزئیات مراسم تشییع مشخص نشده است.

وداع سینماگران با کارگردان دلیران تنگستان | حقی که پایمال شد
مراسم تشییع پیکر همایون شهنواز کارگردان سریال «دلیران تنگستان» امروز برگزار شد.
به گزارش مهر، مراسم تشییع پیکر همایون شهنواز کارگردان «دلیران تنگستان» صبح امروز ۱۹ اسفندماه با حضور جمعی از سینماگران در ساختمان شماره ۲ خانه سینما برگزار شد.


در ابتدای این مراسم محسن امیر یوسفی رییس کانون کارگردانان بیان کرد: صدای پای شخصیت‌های دلیران تنگستان را می‌شود شنید که برای استقبال از همایون شهنواز آمده اند؛ شخصیت‌هایی مثل رییسعلی دلواری و خالو حسین که این شخصیت ها تا ابد در جان ایرانیان می مانند.

وی افزود: همایون شهنواز رفت و حسرت او در دل ما ماند. امروز در غم کارگردانی هستیم که تنها یک سریال ساخت ولی با همان سریال در یاد ما مانده است. متاسفم از اینکه او از تلویزیون اخراج شد و شاهد آثار کمی از او بودیم.

این کارگردان سینما بیان کرد: ما دو جلسه به ملاقات او در بیمارستان رفتیم و او همچنان با وجود سوختگی صحبت از عشق داشت. او همچنان صورت خندانی داشت و با شعور و حال صحبت می‌کرد و علیرغم اینکه چند سالی با سرطان مبارزه می‌کرد و سوختگی داشت همچنان دلسوخته دیگران بود. متاسفم به سوگ این مرد بزرگ نشستیم. باید توجه بیشتری به پیشکسوتان سینما و تلویزیون داشت. نام و خاطره همایون شهنواز تنها با یک سریال تا ابد در خاطر ما می‌ماند.

محمدرضا عرب سخنگوی کانون کارگردانان نیز بیانیه کانون کارگردانان را خواند.

محمدجواد حق‌شناس رییس کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای اسلامی شهر تهران نیز در این مراسم گفت: بسیار سخت و اندوهگین است که جمع شده‌ایم تا از یکی از بزرگان عرصه تصویر که با تنی سوخته و جسمی آسیب دیده از رنج ما را تنها گذاشت، خداحافظی کنیم. روح بزرگ او هیچگاه شفافیت و روشنایی و تعالی بخشی خود را از دست نداد. همایون شهنواز را با نام و سریالش از دهه پنجاه میشناسم یعنی زمانی که نوجوان بودم و به خاطر موقعیت خانوادگی ام که یک روحانی زاده بودم برای اولین بار با این سریال با شهنواز آشنا شدم و اولین ارتباط من با تلویزیون با این سریال آغاز شد که بخشی از نقش آفرینان آن از اجداد و پدران من بود که بخشی از رشادت‌های این سرزمین را روایت می‌کرد که مردانه در مقابل استعمار بزرگ زمان خود مقاومت کردند.

وی افزود: «دلیران تنگستان» یکی از مهمترین سریال‌هایی است که در طول تاریخ تصویر کشور با موضوع مقابله با استبداد ساخته شده و حتی بعد از انقلاب هم پخش شد ولی از تلخی های روزگار این بود که کارگردانش به جرم ساختن این سریال و همکاری با رژیم گذشته از تلویزیون اخراج شد در حالی که او هیچ عداوتی با کسی نداشت. از عجایب اینکه در تابستان رایزنی‌هایی با مسئولان داشتم و عنوان کردم که این سریال ۱۷ بار از تلویزیون پخش شده و در آن زمان شهنواز بخشی از حقوق خود را می‌خواست تا بتواند سریال دیگری بسازد ولی متاسفانه این اتفاق نیفتاد.

حق شناس عنوان کرد: امیدوارم تلویزیون حداقل بخشی از حقوق او را به خانواده اش بدهد. البته لازم است از مردم دشتی و تنگستان تشکر کنم که به او عنوان شهروند افتخاری دادند و از اینکه پاسخ مثبتی به درخواست خانواده او مبنی بر اینکه زمینه انتقال او به دلوار فراهم شود و در خانه رییسعلی دلواری دفن شود، تشکر می‌کنم.

سپس اردشیر صالح پور از هنرمندان عرصه تئاتر به صحنه آمد و اظهار کرد: شهنواز با رنج‌های زیادی زیست و همواره دل در گرو این مرز و بوم داشت. آثار او هم رنگی از هویت ملی داشت و فرهنگ و ارزش های ملی این دیار را بازگو می کرد. پیش از انقلاب که همه میل به سرگرمی سازی داشتند او دل در گرو ارزش های ملی داشت؛ این است همان سینمای ملی و سریال ملی.

وی افزود: امروزه شاید کمتر کسی تاریخ بخواند اما بهتر است سریال «دلیران تنگستان» را یک بار دیگر ببینیم چون این سریال خود تاریخ است. ملتی که به گذشته خود پشت می کند قطعا آینده خود را به توپ خواهد بست. «دلیران تنگستان» صدای انقلاب بود و خواهش می کنم رسانه ملی به حرمت شهنواز و مردم ایران این سریال را یک بار دیگر پخش کند تا ما احیا شویم. شهنواز قله‌ای بزرگ و پوشیده از برف است اما جامعه هنوز خدمات او را درنیافته است.

این نویسنده و پژوهشگر تاکید کرد: شهنواز باید بار دیگر به جامعه معرفی شود؛ چراکه آیین چراغ، خاموشی نیست و خدمات او دیده خواهد شد. خوشحالم که همایون به آرمان خود رسید و در جوار رییسعلی دلوار و در کنار خالو حسین به خاک سپرده می‌شود. دریغ که فیلمنامه «سیاوش» او به نتیجه نرسید و هیچ تهیه کننده‌ای زیربار این فیلمنامه نرفت حتی آخرین اثر او که درباره دو روز آخر اتفاقات ۲۸ مرداد بود به نتیجه نرسید و دریغ که او رفت.

در ادامه پدرام اکبری از مستندسازان کشورمان بیان کرد: شهنواز کارمند رسمی تلویزیون ایران نبود ولی قراردادی بود اما حضور او مستحکم‌تر از کارمندان رسمی بود. او قبل از انقلاب هشت ماه زندانی سیاسی بود و با همراهی خانواده‌اش نجات پیدا کرد. همایون پرورده خانواده‌ای بود که پدرش از آگاهی‌های سیاسی برخوردار بود و بن مایه فکری همایون نیز از آگاهی های سیاسی و ملی برخوردار بود.

وی افزود: شهنواز بعد از انقلاب برای اولین بار به بوشهر رفت و استاندار وقت به استقبال او رفت و همایون از فرودگاه تا آرامگاه رییسعلی دلواری با گریه رفت. او زمانی در هنگام اعتصابات ۵۷ در تلویزیون ملی نزد شریف امامی رفت و نخست وزیر وقت گفت اگر اعتصاب کرده اید چرا سرکار می‌آیید و در ادامه شهنواز گفته بود نتیجه اعتراضات ما بعدها مشخص می‌شود.

این مستندساز عنوان کرد: چند نفر از ما در طول یک سال گذشته به او سر زده بودیم؟ در تابستان که نزد او رفته بودم همچنان به فکر ساخت اثر بود.

در ادامه و به درخواست این مستندساز سرود ای ایران خوانده شد.

نگار شهنواز فرزند این کارگردان نیز عنوان کرد: پدرم باعث سربلندی من و برادرم است گرچه هنوز باورم نیست که در مجلس او شرکت دارم. لازم می دانم از همه دوستان تشکر کنم که در این مجلس و دوران بستری شدن پدرم به بیمارستان آمدند.

وی افزود: مهمترین و اولین خصلت پدرم عشق به ایران بود که باعث شد پس از اتمام تحصیلاتش در انگلستان به ایران بازگردد و رویدادهای تاریخی را در قالب فیلم و سریال روایت و روی اسناد و مدارک تاریخی تحقیق کند و سپس سریال «دلیران تنگستان» و «روزهای به یادماندنی» و «شاه خاموش» را بسازد. او حتی در شرایطی که تمام بدنش باندپیچی شده بود و عشق به زندگی داشت. این امید و دید به زندگی باعث می شد هیچ چیزی مانع از این نشود که او به اهدافش نرسد. من و برادرم به داشتن چنین پدر فرهیخته ای افتخار و تلاش می کنیم راه او را برای سربلندی وطنمان دنبال کنیم از ریس جمهوری به دلیل پیگیری روند درمان و همچنین خانه سینما و سازمان سینمایی تشکر می کنم. همچنین از زحمات محمدجواد حق‌شناس که بسیار تلاش کردند، جامعه خبری، مردم بوشهر و ... تشکر می‌کنم.

شاهناز شهنواز خواهر همایون شهنواز نیز اظهار کرد: من عزادار از دست دادن برادری ارزشمند و ایران دوست نیستم من عزادار ملت ایران هستم که شخصیتی بزرگ که تاریخ را به عینیت درآورد هستم. همایون در زمانی که فرهنگ غربی در ایران پیاده می شد تنها کسی بود که سریال «دلیران تنگستان» را ساخت و دلیران خاموش را به صدا درآورد و این صدایی است که هرگز خاموش نمی شود. او در زمان حکومت گذشته عمر خود را در زندان ساواک گذراند آنهم در حالی که ساواک می خواست من را بگیرد ولی همایون هیچگاه به آنها نگفت که او را اشتباهی گرفته اند.

وی افزود: «دلیران تنگستان» می‌خواهد به ملت ایران بگوید که شما انقدر سرافراز هستند که هیچ قدرتی نمی‌تواند شمارا استعمار کند، اما صدا و سیما هنگام پخش همین سریال نام او را حذف کرد. وقتی بدن سوخته او در بیمارستان بود شهنواز به من گفت صدا و سیما هیچکس را برای عیادت از من نفرستاد و می‌بینید که این نتیجه میهن دوستی است. شهنواز می گفت بیش از صد نامه به رییس صدا و سیما برای بازپس گیری حقوقش نوشته اما هیچکدام از آنها پاسخی در پی نداشته است. بیمارستان شهید مطهری آنچه در توانش بود انجام داد اما پزشکان گفتند ما تجهیزات و لوازم کمک را نداریم و باید بدانید که ما تلاش مان را می‌کنیم و حقیقتا هم تلاش کردند.

در پایان منوچهر شاهسواری مدیرعامل خانه سینما اظهار کرد: گاهی ما در طول عمرمان کارهای زیادی می‌کنیم و به یاد نمی‌مانیم و برخی از ما کار پرتعدادی نمی‌کنیم و به یاد می‌مانیم و راز این امر میهن دوستی است. دلیران تنگستان تنها دلیران تنگستان نیستند بلکه همچنان دلیرانی وجود دارند که این سرزمین را با افتخار نگه می‌دارند و ما مدیون آنها هستیم و حتما این جلسه به ما یادآوری می کند که برای ماندگاری باید کار بزرگ کرد. پیش از اینکه به آینده فکر کنیم به گذشته فکر می کنیم و فرزندان ما پرسش می کنند که چه برای آنها گذاشته‌ایم و چه چیزی بالاتر از پاسخ دلیران تنگستان برای فرزندان شهنواز. اما باید دید ما چه می کنیم برای دلیران این روزهای ایران. یادبود اصلی همایون برای ما عشق به سرزمین است و از همه می خواهم این عشق را با خودمان به همه جا ببریم.

محمدمهدی حیدریان رییس سازمان سینمایی، محسن مومنی شریف رییس حوزه هنری، علیرضا رضاداد، مصطفی کیایی، ضیاالدین دری، جهانگیر الماسی، ،مهدی میامی و ... در این مراسم حضور داشتند.

پیکر همایون شهنواز فردا ۲۰ اسفند ماه ساعت ۸:۳۰ صبح از میدان رییسعلی دلواری به سوی منزل این قهرمان ملی تشییع می شود. مراسم ختم این هنرمند دوشنبه ۲۱ اسفندماه در تالار ایوان شمس از ساعت ۱۵ تا ۱۷ برگزار می شود.

منبع
hamshahrionline
نوع خبر

بیشترین بازدید اخبار امروز