اتحادیه های دولتی قدرتمند، اقتصاد کشور را تضعیف می کنند

اتحادیه های دولتی قدرتمند، اقتصاد کشور را تضعیف می کنند
اتاوا- مالیات دهندگان و کارگران آمریکایی اخیرا پیروزی بزرگی کسب کردند؛ دیوان عالی ایالات متحده 5 ژانویه حکم داد که کارکنان دولت که عضو اتحادیه نیستند، نبایستی به پرداخت حق عضویت وادار شوند.

تا قبل از آن، کارکنان دولت در 22 ایالت آمریکا حتی اگر عضو اتحادیه نبودند، مجبور بودند حق عضویت را برای تامین بودجه مذاکرات جمعی بپردازند. یکی از کارکنان اداره بهداشت و خدمات اجتماعی ایلینویز به نام مارک یانوس، با طرح شکایت مدعی شد که اجبار به پرداخت هزینه، عضویت در اتحادیه حقوق او را نقض می کند. هنگامی که یانوس استخدام شد، به او چیزی در مورد وجود اتحادیه گفته نشد، تا اینکه متوجه کسر شدن حق عضویت از چک حقوق اش شد. این حق عضویت که او هرگز با پرداخت آن موافقت نکرده بود، ناخواسته به وی تحمیل شده بود. آن هم برای تامین بودجه فعالیت سیاسی اتحادیه ای که شخصا از آن حمایت نمی کرد.

حکم دادگاه به این معنی است که اتحادیه ها دیگر نمی توانند یانوس و میلیون ها کارمند دولت را به پرداخت حق عضویت به اتحادیه بدون رضایت آنها وادار کنند. این حکم باعث شده اتحادیه ها در مقابل کارکنان بیشتر پاسخگو باشند. اگر کارکنان، اتحادیه را نماینده قانونی خود نمی دانند و یا با موضع گیری های سیاسی اتحادیه مخالف می باشند، می توانند از پرداخت این مبلغ خودداری نمایند.

حکم دادگاه در کنار وارد کردن ضربه کاری به اتحادیه های دولتی قدرتمند در کنار مفید بودن برای کارکنانی که مایل به پرداخت حق عضویت در اتحادیه های دولتی نیستند، پیروزی بزرگ برای مالیات دهندگان و بخش خصوصی محسوب می شود. زیرا وجود اتحادیه های دولتی قدرتمند سبب گران تر شدن کارکنان دولت و در عین حال ناکارآمدتر شدن آنها می شود.

اما در حالی که ایالات متحده قدرت اتحادیه های دولتی را محدود کرده است، کانادا (که بیش از 70 درصد از کارکنان بخش دولتی عضو اتحادیه های کارگری هستند) در جهت عکس حرکت می کند، و هزینه های دولت های فدرال و استانی به دلیل هزینه بالای کارکنان بخش دولتی سنگین تر می شود. به طور متوسط کارکنان دولت فدرال در مقایسه با همتایان خود در بخش خصوصی 33 درصد مزایا و حقوق بالاتر دریافت می کنند.

اگر دولت های فدرال و استانی کانادا می خواهند امور مالی را بهبود بخشیده و پول مالیات دهندگان را حفظ کنند، باید از ایالات متحده پیروی کرده و برای فروپاشی اتحادیه دولتی قدرتمند تلاش کنند.

هزینه در افتادن با آن روی عربستان سعودی
کوین کارمایکل- نشنال پست
پس از موضعگیری های تلافی جویانه کانادا در قبال برقراری تعرفه بر صادرات فولاد و آلومینیوم خود از سوی دولت دانلد ترامپ رئیس جمهور آمریکا، روابط حسنه با عربستان سعودی و برخورداری از بریز و بپاش های محمدبن سلمان ولیعهد این کشور می توانست به روابط جاستین ترودو با کشوری کمک کند، که دارای توان های بالقوه است. توان هایی که به نوبه خود می توانستند، به کاهش فشارهای ناشی از آمریکا به شرکت های کانادایی کمک کنند.

برای درک اینکه روابط کانادا و عربستان سعودی شکرآب شده، لزومی ندارد به اظهارات طرفین توجه کرد. البته کانادا اگر هم نفوذی در خاورمیانه داشته باشد، میزان آن اندک است. درعین حال اظهارات طرف کانادایی از آن دسته هستند، که کشورهای دمکراتیک همواره خطاب به طرف های تجاری کمتر دمکراتیک خود می فرستند. اما مساله این است که کشورهایی مانند عربستان سعودی، دارند در برابر برخی پیام های خارجی حساس تر می شوند. کمااینکه این پادشاهی به پیام توییتری کریستیا فریلند وزیر خارجه ما به شکلی تکان دهنده پاسخ داد، سفیر کانادا را اخراج کرد، و تمامی دادوستدهای نوین خود با کانادا را متوقف نمود.

از دیگر سو وزارت خارجه عربستان سعودی با صدور بیانیه ای از جمله اعلام کرد: هر گام بیشتر از سوی طرف کانادایی به عنوان اعلام حق ما مبنی بر دخالت در امور داخلی کانادا تلقی می شود. کانادا و کلیه کشورهای دیگر باید بدانند که نمی توانند، بیشتر از خود پادشاهی ما برای شهروندان مان نگران باشند.

کل این روند باید یادآور این باشد، که در حال حاضر سیاست یکی از بزرگترین تهدیدها برعلیه اقتصاد جهانی است. کمااینکه بخش در پیوند با دادوستد (واکنش عربستان سعودی) بیشترین توجه را به خود جلب کرد. اما مساله بالاتر از این حرف هاست. زیرا پیش از بحران های اقتصادی، نظم جهانی دمکراتیک ممکن به نظر می رسید. ولی اینک قدرت های در حال پیدایش در پی الگوهای متفاوت هستند. زیرا مثلا مدل سرمایه داری مورد پشتیباتی دولت در چین، مولد ثروت است. این دولت هم مشکلی نمی بیند که به سرمایه گذاری بین المللی نزدیک شود، و گزینه ای دیگر برای سرمایه گذاری غربی ارائه دهد. گزینه ای که برغم همتای غربی اش، با اگر و مگرها همراه نیست. بنابراین رژیم های اقتدارگر در کشورهایی مانند ترکیه، روسیه و فیلیپین، احساس می کنند می توانند به راه خود بروند، و فرانسه، کانادا و سایر برندگان جنگ سرد را که برای دادوستد آزاد، نقش قانون و حقوق بشر ایستادگی می کنند، زیر فشار قرار دهند. همه این موارد در واقع مسایل جغرافیایی- سیاسی را غیرقابل پیش بینی می کنند. به ویژه اینکه مشکل بتوان فهمید، دانلد ترامپ رئیس جمهور آمریکا در هر روز جانب کدام طرف را می گیرد.

البته می شود شرایط موجود را تغییر داد. برای نمونه نخستین اقدام از یک سری گام های ضروری که دست اندرکاران نهاد موسوم به توسعه صادرات کانادا باید انجام دهند، ارزیابی عربستان سعودی به عنوان یک مقصد سرمایه گذاری است. چراکه بخش ها و افراد مربوطه در کشور ما نیز مانند بسیاری از همگنان خود در دنیا از طرح بن سلمان برای خرج کردن سرمایه در دو دهه پیش رو هیجان زده شده اند. زیرا بن سلمان در نظر دارد، دست کم بخشی از برنامه خود را ار طریق فروش سهام آرامکو یعنی بزرگترین شرکت نفتی جهان عملی کند. البته هنوز معلوم نیست، که چنین اقدامی چه زمانی رخ خواهد داد.

از دیگر سو نهاد مورد اشاره درباره مورد موقعیت های مناسب برای سرمایه گذاران و شرکت های کانادایی در بخش تولید برق، ارتباطات از راه دور، اکتشاف گاز، و تولید مواد پتروشیمی (در عربستان)، کندوکاو دقیق کرده است. کمااینکه در تارنمای این نهاد از جمله آمده: تلاش عربستان سعودی برای تنوع بخشیدن به اقتصاد خود، دارد در بسیاری از حوزه ها سبب ایجاد موقعیت های مناسب برای کانادایی ها می شود. زیرا این موقعیت های مناسب کاری در طیف گسترده ای از حوزه ها، با ظرفیت های کانادایی همخوانی دارند.

چنین برداشت هایی در سوم آگست مصداق داشتند. اما احتمالا دیگر اینگونه نیست. زیرا گفته می شود، حاکمان عربستان سعودی با کانادایی ها سر لج افتاده اند. برخی می گویند این مسایل شواهد بیشتری دال بر این هستند که وقتی پای امور بین المللی به میان می آید، دولت ترودو جدی نیست. زیرا بن سلمان وارث تاج و تخت عربستان سعودی با یمن جنگ به راه انداخته، قطر را منزوی کرده، و هنگامی که آلمان و سوئد تعهد کشورش به حقوق بشر را زیر سوال بردند، با آنها سر دعوا برداشت. بنابراین فریلند و مقاماتش باید می دانستند، که با واکنش روبرو خواهند شد.

پس روشن است، که در افتادن با آن روی بن سلمان هزینه ای گزاف دارد. اما این امر در مورد سیستم بین المللی هم صدق می کند. سیستمی که کانادا به ایجادش کمک نموده است. یکی از دلایلی که دمکراسی ها دچار مشکل می باشند، این است که رهبران شان منافع ملی خود را به اصولی که مدعی پشتیبانی شان هستند، ترجیح می دهند. اما اگر کشوری مانند کانادا نتواند دیدگاه هایش درباره روش های غیرخشونت آمیز برای برابری را که سبب خشم (مثلا عربستان سعودی) می شوند بیان کند، پس ما به چه دردی می خوریم؟

وین، راحت ترین شهر جهان برای زندگی
اتریش- شهر وین به سلطه هفت ساله ملبورن پایان داد و به عنوان راحت ترین شهر جهان برای زندگی انتخاب شد.

پایتخت اتریش امتیاز عالی 99.1 از 100 را کسب کرد. این انتخاب بر اساس فاکتورهایی مانند ثبات، خدمات درمانی، محیط زیست، آموزش و پرورش، سطح توسعه زیرساخت و غیره انجام شده است. در شاخص امسال، شهرهای استرالیا و کانادا در میان ده شهر بالای جدول قرار گرفتند. نکته جالب اینکه هیچکدام از شهرهای آمریکا در جمع ده شهر برتر قرار نگرفتند. دو شهر آمریکا یعنی هونولولو مکان 23 و پیتزبورگ مکان 32 جدول را اشغال کردند.

مراکز مالی عمده از جمله لندن (دارنده رتبه چهل و هشت) و نیویورک (دارنده رتبه پنجاه و هفت) با مشکلاتی چون ناکارآمد بودن سیستم حمل و نقل، بالا بودن نرخ جرم و جنایت و تراکم و ترافیک دست به گریبان می باشند.

10 شهر قابل زندگی جهان به ترتیب عبارتند از: وین (اتریش)، ملبورن (استرالیا)، اوزاکا (ژاپن)، کلگری، سیدنی (استرالیا)، ونکوور، تورنتو، توکیو، کپنهاگ (دانمارک) و آدلاید (استرالیا).

در رده بندی اکونومیست، شهر دمشق سوریه پایین ترین رتبه را کسب کرد.

مصرف الکل در جهان: کدام کشورها بیشتر می‌نوشند؟
در فرهنگ انگلیسی زبان‌ها، یک جوک قدیمی است، که این گونه آغاز می‌شود: یک مرد انگلیسی، یک مرد ایرلندی و یک مرد اسکاتلندی وارد یک بار می‌شوند…

اما آیا اگر این موضوع در واقعیت روی بدهد، صحنه بعدی چه خواهد بود و چه کسی از همه بیشتر مست خواهد کرد؟ آن طور که آمار نشان می‌دهد، مرد ایرلندی، بر خلاف شهرتی که مردم او در زیاد مشروب خوردن به دست آورده‌اند، کسی خواهد بود که آن دو مرد دیگر را، با اتومبیل به خانه‌هایشان خواهد رساند.

سازمان بهداشت جهانی، که به اختصار WHO خوانده می‌شود، فهرستی از کشورهایی که مردمش بیشترین میزان مصرف الکل را دارند تهیه کرده است. این فهرست نشان می‌دهد که مردم اهل UK (اتحادیه پادشاهی بریتانیا) که شامل شهروندان ، ، و می‌شوند، با مصرف سالانه 12 لیتر الکل خالص، در مقام دوازدهم این فهرست قرار می‌گیرند. کشور که بخش جنوبی و مرکزی جزیره‌ هستند، نیز با مصرف میزان متوسط حدود 11 لیتر در سال، به همراه و در جایگاه بیست و ششم فهرست قرار می‌گیرد. هفته‌نامه‌ با کار بر روی داده‌های سازمان بهداشت جهانی، توانسته فهرست دومی تهیه کند که نشان می‌دهد، هر ملتی، بیشتر به چه نوعی از نوشیدنی‌های الکلی گرایش دارد. در این روش، نوشیدنی‌های الکلی شناخته‌شده‌ را در چند گروه شراب، آبجو، عرق‌های الکلی یا که دربرگیرنده‌ ، و از این دست می‌شود، و گروه که شامل نوشیدنی‌های الکلی طعم‌دار مانند Cider تقسیم کرده و سپس، بر اساس مصرف کشور مورد نظر، به هر گروه درصدی داده می‌شود.

در این فهرست، میزان بالای 92 درصد از مصرف یک جور نوشیدنی الکی را نشان می دهد که در گروه قرار گرفته است. این نوشیدنی که در این کشور بسیار رواج دارد، Ogogoro نام گرفته و از الکلی تهیه می‌شود که از شیره‌ درخت گرمسیری Raphia و به صورت خانگی، تهیه می‌شود.

بر اساس این فهرست، کشور که در بخش جنوبی قاره‌ آفریقا قرار دارد، با میزان 96 درصد مصرف آبجو، بزرگترین مصرف‌کننده‌ این نوشیدنی الکی به شمار می رود. شهر که پایتخت این کشور است، به طریقی، به یکی از مراکز تولید آبجو تبدیل شده است که احتمالا بازمانده‌ای از دوران استعمار این کشور، توسط است.

این فهرست نشان می‌دهد که پرتغالی‌ها، بزرگترین شراب نوشان دنیا هستند. در ، میزان 61 درصد الکل مصرفی توسط مردم، به شراب تعلق گرفته که این کشور را با فاصله کمی، بالاتر از ، با 59 درصد مصرف شراب، قرار داده است. بر اساس این داده‌ها، در ، عرق‌های الکلی یا ها، 95 درصد مصرف کل الکل در میان مردم را تشکیل می‌دهد. میزانی که در این لیست، بالاترین سطح گرایش به این نوع نوشیدنی است.

اما در میان تمام کشورهایی که در آمار منتشر شده توسط سازمان بهداشت جهانی، نام شان به چشم می‌خورد، تنها یک ملت است که عنوان باده‌نوش برتر را نصیب خود کرده است. این کشور اروپایی کوچک که در شرق اروپا قرار گرفته، نام دارد که بر اساس آمار سال 2014، تنها حدود سه میلیون نفر جمعیت دارد. اما علیرغم این جمعیت پایین، مردم این کشور سالانه بیش از 17 لیتر الکل خالص مصرف می‌کنند که از آن میان، 41 درصد عرق‌ الکلی (لیکور)، 34 درصد شراب، 22 درصد آبجو و سه درصد را نوشیدنی‌های الکلی دیگر تشکیل می‌دهد. یکی از دلایل مصرف بالای الکل در این کشور، تعیین نشدن سن قانونی برای مصرف این نوشیدنی‌هاست و این به این معنی است که نوجوانان 16 ساله نیز، می‌توانند مستقیما به مشروب فروشی رفته و نوشیدنی الکلی تهیه کنند.

ایالات متحده آمریکا، با مصرف 9 لیتر الکل خالص در سال، در این فهرست، در جایگاه چهل و هشتم قرار گرفته است. در آمریکا، آبجو و عرق های الکلی (لیکور)، به ترتیب، 50 و 33 درصد کل مصرف الکل را تشکیل می دهند. اما ، با مصرف 14 و نیم لیتر الکل خالص در سال، در جایگاه چهارم این فهرست قرار گرفته است. جای تعجبی وجود ندارد که بالاترین درصد مصرف الکل در این کشور با 46 درصد، متعلق به عرق‌های الکلی (لیکور) است که شامل ی معروف روسی نیز می‌گردد.

مراقب باشید؛ مرگ زن آمریکایی به دلیل عفونت باکتریایی ناشی از بزاق سگ
آمریکا- هنگامی که شارون لارسون احساس بیماری و ناخوشی کرد، شوهرش آن را به سرماخوردگی و آنفلوانزا نسبت داد. اما چند روز بعد زن 58 ساله ساکن ویسکانسین در اثر ابتلا به عفونت باکتریایی capnocytophaga موجود در بزاق سگ اش Bo، درگذشت. گویا Bo، شارون را گاز گرفته و باکتری از خراش بسیار کوچک ایجاد شده روی پوست شارون به وی سرایت کرده بود.

این دومین مورد ابتلا به عفونت باکتریایی در ویسکانسین است. لارسون در ابتدا علائم و نشانه های سرماخوردگی را بروز داد، اما دو روز بعد فوت کرد. آزمایشات انجام شده، وجود باکتری capnocytophaga که در دهان سگ و گربه زندگی می کند را تایید کرد. 1 نفر از هر 10 فردی که به این باکتری آلوده می شوند، جان خود را از دست می دهند. علائم عفونت در برخی از موارد 24 تا 72 ساعت بعد نمایان می شود.

به گفته کارشناسان مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری، موارد سرایت این باکتری به انسان نادر است. اما باکتری می تواند از طریق محل گاز گرفتن حیوان و یا تماس نزدیک با حیوان آلوده سرایت کند. افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف بیشتر در معرض بیماری قرار دارند. بد نیست بدانید که حدود 74 درصد از سگ ها و 57 درصد از گربه ها در دهان خود باکتری capnocytophaga دارند. علائم ابتلا عبارتند از: قرمز شدن، تورم و تاول زدن اطراف زخم (محل گاز)، قرمزی و ورم. فرد همچنین ممکن است به تب، اسهال، استفراغ، دل درد، سردرد و دردهای عضلانی دچار شود.