به گزراش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، تولید محتوای تاریخی و یا تاریخنگاری بصری، از دیرباز تاکتیکی مهم و راهبردی برای اهدافی چون آموزش، تبلیغ و برجستهسازی هویتهای مذهبی و قومی بوده است. تصویر، به دلیل قدرت نفوذ و تأثیرگذاریاش، بسیار فراتر از کلمه عمل میکند؛ هر قاب سینمایی میتواند معادل چندین صفحه متن، معنا و پیام منتقل کند. همین ویژگی باعث شده است که سینما به یکی از مهمترین ابزارهای ایدئولوژیک در جهان مدرن بدل شود.
در طول تاریخ فعالیت هالیوود، آثار متعددی با محوریت برتری قوم یهود ساخته شدهاند. این آثار نه صرفاً برای سرگرمی، بلکه با هدفی بزرگتر تولید شدهاند: روایت سازی تاریخ صهیونیسم و تثبیت آن و در نهایت برگزیدهسازی این قوم در میان ملتها برای تصاحب ارض موعود موهوم که بخشی از آن فلسطین اشغالی است. صهیونیسم مشخصاً هدف روشن و برجستهای را برگرفته از تلمود و سایر کتب افسانهای خود دارد؛ فرمانی به نام «حرِم» (Herem) که عبارت است از پاکسازی ارض موعود موهوم خود به مرکزیت فلسطین اشغالی و بخشهایی از لبنان، اردن، مصر، سوریه، عراق و عربستان امروزی از تمامی حیوانات انسان نما به زعم آنها ( تمام مردمی که از مادر غیریهودی متولد شده اند) . در برخی از بخشهای کتب افسانهای، به بنیاسرائیل دستور داده میشود که هنگام ورود به سرزمین کنعان (ارض موعود)، شهرها و اقوام ساکن آن را نابود کنند و چیزی باقی نگذارند. این فرمان در ادبیات دینی به نام «حرِم» (Herem) یا «نابودی کامل» شناخته میشود. در سفر تثنیه (Deuteronomy)، فصل 7 و فصل 20، آمده است که بنیاسرائیل باید هنگام ورود به سرزمین کنعان، اقوامی مانند کنعانیان، حِتیان، اموریان، فرزیان، حویان و یبوسیان را نابود کنند و هیچگونه پیمان یا رحمتی با آنان نداشته باشند. در سفر یوشع (Joshua) نیز روایت میشود که پس از ورود به کنعان، شهرهایی مانند اریحا و عاِی به طور کامل نابود شدند؛ همه ساکنان کشته شدند و شهرها به آتش کشیده شدند.
نقاشیهای قدیمی در کتب تاریخی یهود درباره تصاحب و اشغال فلسطین توسط یهودیان
این همان افقی است که سالها است توسط رژیم صهیونیستی با هدف سلطه بر آن از رود نیل تا فرات یا همان چیزی که نتانیاهو از آن به خاورمیانه جدید تعبیر میکند، دنبال میشود.
این هدف کلان اگرچه در تمامی فیلمها و سریالهای یهودی-صهیونیستی به روشنی دنبال نمیشود اما با تاریخسازی و روایت تاریخی از هویت و قومیت یهود تلاش میشود تا زمینهسازی آن از نظر عقبه تاریخی انجام شود. این مورد در جایجای تاریخ سینمای یهود حضور دارد تا هدف اصلی و کلان رژیم اسرائیل را توجیه کند.
نمونههای شاخص و قدیمی از این جریان عبارتاند از: فیلم «ده فرمان» (The Ten Commandments): اثری کلاسیک که زندگی حضرت موسی و خروج بنیاسرائیل از مصر را روایت میکند. این فیلم نه تنها یک اثر مذهبی، بلکه یک بازنمایی تاریخی-ایدئولوژیک است که مفهوم قومیت یهود را بازسازی میکند و برگزیدگی این قوم را در افکار عمومی نشان میدهد.
«فهرست شیندلر» (Schindler’s List) نمونهای روشن از استفاده سینما برای بازنمایی هولوکاست و تثبیت تصویری مظلوم از یهودیان در افکار عمومی جهان است.
یک نقاشی قدیمی دیگر درباره تصاحب فلسطین: یهودیان در حال ورود به معبد سلیمان هستند.
این جریان سینمایی را نمیتوان جدا از اهداف سیاسی و تبلیغاتی دانست. با توجه به جنایات صهیونیستها در فلسطین و چهره منفوری که نزد افکار عمومی پیدا کردهاند، بازنمایی تصویری مظلوم و ذیحق از یهودیان در آثار سینمایی میتواند افکار عمومی جهان را تغییر دهد و مشروعیت تازهای برای آنان ایجاد کند. یعنی در کنار رسیدن به هدف اصلی (تصاحب فلسطین اشغالی و قتل عام مردم غیریهودی) کاربرد دیگر نیز دارد. اسرائیل همواره تلاش داشته تا خو درا بیشتر از اینکه صهیونیست است یهود بنامند تا با این کار خود را سفیدشویی کند.
این جریان محدود به سالهای اخیر نیست، بلکه ریشهای تاریخی و عقبهدار دارد که هنوز هم ادامه دارد و روز به روز گستردهتر میشود. در بخشهای بعدی این گزارش، به تحلیل روایتهای کهن تاریخی و سپس نمونههای معاصر خواهیم پرداخت تا نشان دهیم چگونه سینما به ابزاری برای تاریخسازی و هویتپردازی جعلی بدل شده است.
البته در منابع دینی غیر یهودی از جمله عهدجدید و قرآن کریم اشاره به ظلم حاکمان مشرک، به نوادگان حضرت یعقوب(ع) زمانی که منادی توحید در جهان بودهاند داشتهاند، اما هیچ گاه آن را اجازهای برای کشتار موحدان و انتقام از سایر اقوام در هزاران سال بعد ندانستهاند، کما اینکه بسیاری از کلیمیان و پیروان راستین حضرت موسی (ع) هم با تاریخ سازی و کشتارهای صهیونسیتها مخالف هستند.
نویسنده: محمدباقر صنیعی منش
تصویر خبر، یکی دیگر از تصاویر قدیمی موجود در نسخ خطی یهود درباره تصاحب و اشغال فلسطین توسط یهودیان است. برج و باروهای «اریحا» اولین شهر در کنعان بعد از رود اردن است. کتاب یوشع، فصل 6 روایت میکند که بنیاسرائیل به فرمان خدا، هفت روز دور شهر اریحا چرخیدند و در روز هفتم با دمیدن در شاخهای قوچ و فریاد مردم، دیوارهای شهر فرو ریخت. آنچیزی که روی دوش یهودیان است به نظر میرسد که تابوت عهد باشد. تابوت عهد (Ark of the Covenant) صندوقی مقدس در سنت یهود و مسیحیت است که طبق روایت تورات، لوحهای ده فرمان، عصای هارون و کوزهای از مَنّا در آن نگهداری میشد. این تابوت نماد حضور خدا در میان بنیاسرائیل بود و جایگاه ویژهای در تاریخ و آیین آنان دارد.
انتهای پیام/