علاوه بر «خشکسالی طولانی‌مدت»«، بحران مدیریت»، «افزایش مصرف و برداشت بی‌رویه آب»، «سیاست‌ها در سهمیه‌بندی‌آب»، همچنین برخی سیاست‌های حکومت از جمله «سدسازی‌ها»، باعث شده مناطقی از ایران کم‌آبی شدید و بی‌سابقه‌ای را شاهد باشند.
این عوامل با یک عامل مهم جهانی، «تغییرات اقلیمی و گرمایش زمین»، بحرانی را متوجه ایران کرده است که هر سال از سال پیشتر، جدی‌تر می‌شود.
بر طبق توافق‌نامه که در سال ۱۹۹۷ از سوی سازمان ملل متحد مورد تائید قرار گرفت، کشورهای جهان متعهد شدند تا سالانه حداکثر ۴۰ درصد از منابع آب تجدیدپذیر را استفاده کنند. اما ایران بسیار بیشتر از این میزان از این منابع استفاده کرده است.
میانگین بارش‌ها به گفته یک مقام ارشد سازمان هواشناسی ایران، بطور میانگین با کاهش ۴۱ درصدی ، در سال جاری، روبرو بوده است.
از بحران آب بعنوان یک موضوع امنیتی در ایران نام برده می‌شود که می‌تواند به سرعت از روستاها به مراکز استان‌ها گسترش یابد. مقامات دولتی ایران حتی نسبت به خطر محو ایران، بدلیل بحران کمبود آب، هشدار داده‌اند.
همواره کارشناسان از اصلاح نظام مدیریت منابع آبی بعنوان یکی از راهکارهای اساسی یرای مقابله با بحران آب در ایران نام برده‌اند، این راهکار در این بحران چگونه باید به کار گرفته شود تا تاثیرگذار باشد؟
بحران آب در سال ۱۴۰۰ به ویژه در تابستان پیش‌رو در ایران تا چه اندازه جدی است؟
آیا انتقال آب روش موثر برای نجات مناطق خشک و کم‌آب است؟
توضیحات نیک‌آهنگ کوثر، فعال زیست‌محیطی و سردبیر پایگاه اینترنتی آبانگان، از طریق پادکست و فایل صوتی در بالای صفحه در دسترس قرار دارد.
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
اخبار جهان را با بارگیری اَپ ار.اف.ای دنبال کنید