باقر مؤمنی در ١٩ نوامبر ٢٠٢٣ در سن ٩٧ سالگی در پاریس چشم از جهان فروبست. او از آخرین نمادها و نمایندگان نسلی پرکار از کنشگران و اندیشه‌ورزان ایران بود که در سال‌های توفانی دومین جنگ جهانی، اشغال ایران توسط متفقین در شهریور ١٣٢٠ به سیاست و به ویژه به سیاست چپ روی آورد و تا واپسین لحظات حیات پربار خود به آرمان‌های این راه پایبند ماند، هر چند این پایبندی با دگردیسی‌های دائمی در تلقی‌های فکری و سیاسی مؤمنی آمیخته بودند.
شکست های سیاسی پی در پی در ایران و در پهنۀ جهانی هرگز مؤمنی را به ناامیدی یا تسلیم در برابر روندهای مسلط زندگی وانداشت و این ایستادگی بیش از همه در شهامت اخلاقی مثال‌زدنی و روح پرسشگر و جستجوگر او ریشه داشت.
باقر مؤمنی آخرین دوره از حیات خود را در تبعیدی طولانی در پاریس سپری کرد. او پس از رویدادهای سی خرداد ۱۳٦۰ مخفیانه ایران را به قصد فرانسه ترک کرد. شکست های سیاسی پی در پی در ایران و در پهنۀ جهانی هرگز مؤمنی را به ناامیدی یا تسلیم در برابر روندهای مسلط زندگی وانداشت و این ایستادگی بیش از همه در شهامت اخلاقی مثال‌زدنی و روح پرسشگر و جستجوگر او ریشه داشت. به همین خاطر شاید آخرین دوره از زندگی مؤمنی ای بسا پربارترین دورۀ حیات فکری و سیاسی او به عنوان نویسنده، پژوهشگر و مؤرخ باشد. مؤمنی در این دوره بیشترین و باارزش‌ترین آثار خود را خلق کرد که اغلب کنکاش در تاریخ معاصر ایران بودند برای فهم حال و ساختن آیندۀ بهتر و همچنین برای شکستن بسیاری از تابوها به ویژه در عرصۀ دین.
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
اخبار جهان را با بارگیری اَپ ار.اف.ای دنبال کنید