در اقدامی بی سابقه نمایندگان مجلس ملی فرانسه به اتفاق آراء قطعنامه‌ای را در دفاع از مردم ایران برای دستیابی به یک نظام جانشین دموکراتیک در این کشور تصویب کردند. چهار روز پیشتر شورای حقوق بشر سازمان ملل با تصویب قطعنامه‌ای خواستار تحقیق بین المللی دربارۀ سرکوب اعتراض های جاری در ایران شد و هدف از این اقدام را بعضاً جمع آوری اسناد برای محاکمۀ احتمالی عاملان نقض حقوق بشر در ایران در دادگاه های بین المللی اعلام کرد.
آیا شاهد چرخشی هماهنگ در سیاست اروپا و غرب در قبال ایران و جمهوری اسلامی ایران هستیم؟ مجید گلپور، مشاور اتحادیۀ اروپا، و حسین رئیسی، حقوقدان و استاد دانشگاه کارلتون در کانادا به این پرسش و پرسش های دیگر پاسخ داده‌اند. پیش از هر چیز مجید گلپور گفته است :
"چیزی بیش از چرخش در سیاست اروپا در قبال ایران روی داده است و علت آن رنسانسی است که مردم ایران با شناساندن حقیقت انقلاب خود به جهان انجام داده‌اند. متن قطعنامۀ مجلس ملی فرانسه متنی است دقیق در چهارده بند که با ترسیم شرایط حقیقی مبارزۀ جاری مردم ایران، از این مبارزه برای راهیابی به یک جانشین، یک بدیل دموکراتیک دفاع می‌کند. این قطعنامه به رئیس جمهوری فرانسه برای دستیابی به یک اجماع منطقه‌ای نیز یاری می رساند.
به همین خاطر قطعنامۀ مجلس ملی فرانسه بسیار مهم و تاریخی است و مسیر را برای تحمیل حاکمیت قانون به جمهوری اسلامی ایران هموار می سازد. در واقع مقامات جمهوری اسلامی ایران باید از این پس بدانند که دیگر با یک جنگ لفظی روبرو نیستند..."
حسین رئیسی در ادامه افزوده است :
"کانادا یکی از کشورهای پیشرو در همراهی با جنبش مردم ایران است و یکی از دلایل مهم این همراهی جمعیت بسیار بالای ایرانیان و نفوذ آنان در این کشور است... مشابۀ مصوبۀ مجلس ملی فرانسه پیشتر در مجلس کانادا تصویب شد. این مصوبه هم وجه حقوقی دارد هم وجه اخلاقی. وجه یا پیام اخلاقی این مصوبه و مصوبات مشابه این است که هیچ جایی در جهان دیگر محل امنی برای ناقضان حقوق بشر و سرکوبگران نیست. نیست : چون تمام شهروندان جهان اعضای یک پیکرند. این وجه اخلاقی در عین حال گشایندۀ وجهی حقوقی است چون زمینۀ محاکمۀ ظالمان و دیکتاتورها را فراهم می‌سازد. خامنه‌ای دیگر نمی تواند بگوید : "کشور خودم هست. چهار دیواری اختیاری. هر کاری دلم خواست می کنم. هر قانونی که دلم خواست وضع می‌کنم یا هر جوری که دلم خواست با مردم ایران رفتار می کنم.
جهان به یاری جمعیت بزرگ ایرانیان خارج از کشور، به یاری رسانه ها و انتقال سریع اخبار و اطلاعات دیگر نمی تواند غافل از ظلم هایی باشد که در ایران روی می دهند."
از نگاه مجید گلپور :
"تا پیش از ماه سپتامبر اولویت اروپا مهار بحران انرژی و به تعویق انداختن برنامۀ اتمی ایران بود و در این زمینه تمام دموکراسی ها با هم متفق القول بودند و عملاً پروندۀ حقوق بشر جمهوری اسلامی ایران نیز به دلایل منطقه ای و بین‌المللی به حاشیه رانده شده بود. اما، با تجاوز نظامی روسیه به اوکراین معماری امنیتی جهان تغییر کرد. امروز حتی بحث بر سر تقابل هسته‌ای جهانی است. در این میان، جمهوری اسلامی ایران با پیوستن به روسیه تمام اولویت بندی های جهان را به هم ریخت و اتفاقاً دولت بایدن این تغییر اولویتها را به اروپا انتقال داد. عامل دیگر البته، خیزش انقلابی مردم ایران است که اولویت‌های اروپا و جهان را فراتر از مسئلۀ هسته ای ایران برده است. تصویب قطعنامه در مجلس ملی فرانسه به این جابجایی های اساسی در اولویتها قطعیت می‌بخشد. در واقع، این قطار رنسانس ایران، قطاری جهانی است و بسیاری از هم اکنون سوار آن شده‌اند و بسیاری نیز از آن حمایت می‌کنند. در واقع، اولویت های نظم جهانی بر اساس خواست مردم ایران هم اکنون دارد تنظیم می‌شود."
حسین رئیسی در ادامۀ همین سخن افزوده است :
"جهان دارد پی می برد که چگونه می توان از ابزار حقوق بشر سازوکاری برای مسئول ساختن رهبران و رژیم های جهان ساخت. همبستگی مردم ایران در داخل و خارج از کشور در این سمت گیری جدید جامعۀ جهانی نقش داشته است. دیگر نه فقط رژیم‌ها و دولت‌ها بلکه اشخاص نیز مسئول اعمال خود شناخته می شوند و می توانند مطابق حقوق و قوانین بین الملل در صورت مشارکت در نقض حقوق بشر تحت پیگرد قرار بگیرند. یعنی باید به لباس شخصی ها، بسیجی‌ها و دیگر عوامل سرکوب در ایران این پیام واضح را داد که تک تک آنها می توانند تحت پیگرد جهانی قرار بگیرید و در مورد اعمال شان از هم اکنون مستندسازی صورت بپذیرد."
به گمان مجید گلپور :
"تغییر نظام در ایران امروز به عنوان یک گزینۀ جهانی پذیرفته شده است و جهان می‌خواهد که این تغییر نظام به دست مردم ایران صورت بپذیرد. به یک معنا ما در مرحلۀ میانی این گزینه یا انتقال قدرت هستیم : انتقال از یک حکومت مستبد مذهبی فاقد هرگونه حقانیت ملی و بین‌المللی به یک نظام دموکراتیک سکولار. منشاء این تغییر بزرگ سیاسی زنان ایران و مبارزات آنان است که خصوصیت ایران پس از جمهوری اسلامی را در عین حال رقم زده است. پروسۀ این تغییرات قوی‌تر خواهد شد و توازن قوا از هم اکنون به سود مردم ایران تغییر یافته است، زیرا هزینۀ اعمال خشونت حکومت ایران علیه مردم این کشور بسیار بالا رفته است. اگر چه کمون پاریس در سدۀ نوزده به موفقیت نرسید، اما، کمون مردم ایران به یاری زنان و جوانان این کشور در آستانۀ به ثمر رسیدن است."
حسین رئیسی در خصوص بی میلی حکومت ایران به همکاری با جامعۀ جهانی در زمینۀ نقض حقوق بشر در این کشور گفته است :
"حکومت ایران چنانکه گفته است هیچ همکاری با جهان برای تحقیق دربارۀ نقض حقوق بشر در این کشور نمی کند چون پشت پرده با روسیه و چین پیمان بسته است. اما، حکومت ایران فراموش کرده است که مسیر هموار شده پس از تصویب قطعنامۀ شورای حقوق بشر سازمان ملل می تواند دامنگیر روسیه و چین نیز بشود. بنابراین، همکاری یا عدم همکاری حکومت اسلامی برای انجام تحقیقات بین المللی دربارۀ نقض حقوق بشر در ایران نه ضروری است نه بازدارنده. وانگهی جمهوری اسلامی هرگز در این زمینه با جهان همکاری نکرده است."
مجید گلپور در پایان افزوده است :
"شانس محاکمۀ رهبران و وابستگان حکومت ایران که در سرکوب مردم این کشور دست دارند قطعی است و نه احتمالی و این نکته‌ای است که جمهوری اسلامی ایران و وابستگان این حکومت باید خوب بفهمند. البته من فکر می کنم که بخش هایی از حکومت متوجۀ این خطر جدی شده اند و همین شقه شدن آنها را از هم اکنون باعث شده است. شرایط به گونه ای است که حتی نیروهای سرکوب رژیم جمهوری اسلامی در حال قطبی شدن هستند."
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
اخبار جهان را با بارگیری اَپ ار.اف.ای دنبال کنید