ژانویه معمولا نشانگر باز شدن پنجره برای مهاجران است تا بتوانند علاقه شان را برای حمایت از اعضای خانواده شان مطابق برنامه مهاجرتی والدین و پدر و مادر بزرگ ها نشان دهند.
با این حال، با توجه به چالش هایی که کانادا برای مدیریت این برنامه با آنها روبرو شده و انتخابات فدرال اخیر در ماه اکتبر، معلوم نیست که این پنجره چه ماهی باز خواهد شد و شرایط آن چگونه خواهد بود.
این فرصت موقعیتی را فراهم می آورد تا به راه حل های نوآورانه برای بهبود این برنامه فکر کرد. برای مثال ممکن است دولت فدرال برنامه آزمایشی جدیدParents and Grandparents Human Capital را آغاز کند.
هزینه ها و مزایای برنامه فعلی
با توجه به برنامه های کانادا برای تعداد مهاجران، ورودی این برنامه 21,000 نفر خواهد بود.
فقط شش درصد تازه واردان به کانادا از طریق این برنامه وارد می شوند، چراکه مزایای اقتصادی آن مانند برنامه های دیگر قوی نیست.
از نظر اقتصادی پذیرش افراد جوان که کار خواهند کرد و مالیات پرداخت خواهند کرد بهتر از والدین و یا پدر و مادر بزرگان است. افراد جوان کار خواهند کرد و برای آینده که نیاز به بیمه دارند تلاش خواهند کرد، اما والدین و پدربزرگ و مادربزرگان معمولا در سنی وارد می شوند که بیش از همیشه نیاز به بیمه و خدمات پزشکی دارند.
با این حال یک توجیه اقتصادی برای این برنامه وجود دارد، آن هم این است که این افراد از کودکان مراقبت میکنند، در نتیجه خانواده میتواند بیشتر کار کند و در نتیجه درآمد بیشتری داشته باشد.
همچنین آنها با کار کردن در کانادا از نظر اقتصادی نیز به خانواده کمک میکنند. این به ما کمک می کند بفهمیم چرا درصد مالک خانه بودن مهاجران (69 درصد) و درآمد سالیانه شان (سالانه 85,000 دلار کانادا) برابر خانواده های متولد کانادا است.
زیاد بودن نارضایتی ها
با توجه به اینکه در سال آینده فقط 21,000 نفر قرار است از طریق این برنامه پذیرفته شوند، 100,000 نفر تلاش کرده اند که حامی شوند، مشخصا افراد زیادی پذیرفته نخواهند شد.
دولت فدرال شیوه های مختلفی را برای این برنامه امتحان کرده است. سیستم قبلا بر این اساس بود که افراد با توجه به نوبت ثبت نامشان پذیرفته می شوند. این شیوه باعث شد که تا سال 2011 بیش از 165,000 درخواست در صف بررسی باشند و زمان انتظار به پنج سال رسید.
برای حل این مشکل کانادا در سال 2011 اعلام کرد که درخواست نامه جدید پذیرفته نخواهد شد و تعداد افراد ورودی را از 15,000 نفر به 25,000 نفر در سالهای 2012 و 2013 افزایش داد.
در سال 2017 دولت اعلام کرد که برای این برنامه از سیستم لاتاری استفاده خواهد کرد. افراد علاقه مند 30 روز فرصت داشتند تا ابراز علاقه مندیشان را ثبت کنند و سپس دولت به صورت اتفاقی افرادی را انتخاب میکرد.
با این که این شیوه نوآورانه بود، محدودیت های بسیاری داشت. افراد متقاضی مطمئن نبودند که اعضای خانواده شان به کانادا خواهند رسید یا نه. همچنین متقاضیانی بودند که زیاد جدی نبودند، در نتیجه بعد از انتخاب شدن نیز بقیه اقدامات را انجام نمیدادند.
دولت فدرال در ژانویه 2019 به شیوه رسیدگی بر اساس زمان ثبت نام بازگشت. دولت تاریخ و زمانی را مشخص کرد که در آن فرم های تکفل به صورت آنلاین در دسترس قرار خواهند گرفت و 27،000 مورد اول پذیرفته خواهند شد. این شیوه نیز مشکلاتی داشت، 100،000 نفر تلاش کردند تا به فرم ها دسترسی داشته باشند و زمان ثبت 10 دقیقه بود. بسیاری نتوانستند به فرم دسترسی پیدا کنند و بسیاری نیز نتوانستند آرا تکمیل کنند.
دولت فدرال نباید از نوآوری بترسد
باید انتظار داشته باشیم که این برنامه در سال 2020 باز هم تغییر کند زیرا که تعداد افراد پذیرفته شده محدود، ولی درخواست ها در حال افزایش است.
اول این که بازگشت از مدل ابراز علاقه مندی به مدل درخواست محور، یکی از معضل های اصلی دولت را حل خواهد کرد. در این شیوه دولت باید زودتر اعلام کند پنجره کی باز خواهد شد و به افراد فرصت کافی برای پر کردن فرم ها داده شود.
دوم اینکه دولت باید میزان پذیرش را بر اساس تعداد درخواست ها تغییر دهد. با این کار ممکن است ظرفیت در سالی خاص تا 10,000 نفر بیشتر نیز شود.
سوم اینکه دولت میتواند سوپر ویزا را بیشتر کند، ویزایی که با داشتن آن افراد می توانند طی ده سال به دفعات متعدد از کانادا بازدید کنند. نقدی که بر سوپر ویزا وارد میشود این است که افراد باید خودشان بیمه را تهیه کنند، امری که ممکن است برای برخی خانواده ها قابل انجام نباشد.
برنامه آزمایشی Parents and Grandparents Human Capital
یک راه نوآورانه میتواند استفاده از برنامه ای بر پایه سرمایه انسانی برای مدیریت برنامه مهاجرتی والدین و پدر و مادربزرگان باشد. دولت میتواند برنامه آزمایشی را آغاز کند که در آن والدین و پدربزرگ و مادربزرگ هایی که جوانتر هستند، تحصیلات بالاتری دارند، سابقه کارشان بیشتر است، و در انگلیسی و فرانسه بهتر هستند، در اولویت قرار گیرند.
یکی از دلایل خوب بودن این برنامه این است که کاندیداهای بالای 45 سال در سیستم اکسپرس اینتری امتیازی به خاطر سنشان دریافت نمیکنند.
دولت میتواند با استفاده از این برنامه، تا زمان آزمایشی بودنش تا سالیانه 2750 نفر را بپذیرد. البته این ایده میتواند مورد نقد نیز قرار گیرد، زیرا بسیاری معتقدند پذیرش والدین و پدربزرگ و مادربزرگ ها برای تحکیم جامعه است نه پایه های اقتصادی.
با این حال بررسی های قبلی نشان داده که برنامه مهاجرتی والدین و پدربزرگ و مادربزرگ ها کمترین حمایت عمومی را در میان برنامه ای مهاجرتی دارد. با این حال دولت میتواند با پذیرش افراد جوانتری که احتمل کار کردنشان بیشتر است بر محبوبیت این برنامه در میان مردم بیفزاید.