ایران و پاکستان، دو کشوری است که پس از بازگشت طالبان به قدرت در افغانستان، خبرنگاران زیادی به این دو کشور به امید رفتن به کشور سومی فرار کردند.
با گذشت نزدیک به ۲ سال از برگشت طالبان، اما شمار زیادی از خبرنگاران و کارمندان رسانه‌ای در این دو کشور با بی‌سرنوشتی و وضعیت «نگران‌کننده»ای روبه‌رو هستند.
گروهی از این خبرنگاران و کارمندان رسانه‌ای که برای ویزای بشردوستانه فرانسه درخواست داده‌اند، از کندی روند رسیدگی به درخواست‌های خود انتقاد می‌کنند و می‌گویند اگر زودتر به درخواست‌های آنان رسیدگی نشود، ممکن دوباره به افغانستان بازگشتانده شوند.
عبدالحمید عزیز، یکی از این خبرنگاران به ار.اف.ای می‌گوید که پس از سقوط افغانستان، آنان به درخواست نهادهای حامی خبرنگاران به ایران آمدند، اما اینک بیش از یک سال است که در ایران با بی‌سرنوشتی و «مرگ تدریجی» روبه‌رو هستند.
عزیزی از عدم تمدید ویزای ایران و کندی روند رسیدگی به درخواست‌های پناهندگی خبرنگاران انتقاد می‌‌کند.
لیدا خرمی، یکی دیگر از این خبرنگاران می‌گوید اگر برای مشکلی که با آن روبه‌رو هستند، به زودی راه‌حلی پیدا نشود، ممکن به افغانستان اخراج شوند و سپس با تهدید مرگ از سوی طالبان روبه‌رو شوند.
تا پیش از بازگشت طالبان به قدرت، آزادی بیان یکی از برجسته‌ترین ارزش‌ها و دستاوردهای افغانستان در دو دهه پسین بود.
این آزادی اما با برگشت گروه طالبان نابود شد و طالبان با وضع محدودیت‌ها و سانسورهای شدید و نیز تهدید و بازداشت‌های خودسرانه خبرنگاران، سبب بسته شدن شماری زیادی از رسانه‌ها و فرار خبرنگاران از کشور شدند.
خبرنگارانی که تاکنون در افغانستان باقی‌مانده‌اند از سانسور و نظارت شدید طالبان بر رسانه‌ها سخن می‌زنند و می‌گویند دیگر امکان ساختن گزارش‌های انتقادی در حاکمیت طالبان وجود ندارد و خبرنگاران برای جلوگیری از شکنجه شدن و به زندان رفتن، ناگزیر هستند خودسانسوری کنند.
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
اخبار جهان را با بارگیری اَپ ار.اف.ای دنبال کنید