بسیاری از والدین ایرانی تبار امیدوارند که فرزندانشان در آینده متخصص شوند و نام خانم یا آقای دکتر بگیرند که در پی آن حقوق عالی و موقعیت اجتماعی بالا داشته باشند. ولی این گزارش برای آنها نا امید کننده است.
نظرسنجی انجام شده این نتیجه را داشت که یکی از پنج پزشک دارای لایسنس پزشکی در کانادا نمی تواند شغل تمام وقت پیدا کند. تعدادی از پزشکان جوان به آمریکا رفته اند تا شغل بیابند در حالیکه بسیاری از بیماران در کانادا در صف طولانی ویزیت پزشک در انتظار هستند.
Www.royalcollege.ca
انجمن جراحان کانادا Royal Society of Surgeons مسئول مدرک دادن به متخصصان است. با توجه به گزارش این انجمن، وضعیت کنونی اشتغال متخصصان جوان در کانادا در طی هشت سال گذشته در بدترین موقعیت قرار دارد.
به گزارش تورنتوپرشنز، نظر سنجی انجام شده که این هفته انجام شد می گوید، ۱۹٪ متخصصان دارای مدرک معتبر در سال ۲۰۱۷ نتوانسته اند بلافاصله شغل پیدا کنند و بیشترین پزشکان بدون شغل متخصصان جراحی اعصاب، انکولوژی رادیولوژی و جراحان پلاستیک بوده اند.
فهم این شرایط آسان نیست زیرا که بیماران کانادایی در صف طولانی گرفتن ملاقات با متخصص هستند و این ملاقات ماه ها و حتی سال ها طول می کشد. چرا اجازه نمی دهند این پزشکان تازه نفس وارد بازار کار و سیستم پزشکی کانادا شوند؟
انجمن متخصصان کانادا اشاره می کند که یکی از دلایل اینکه پزشکان هنوز وارد بازار کار نشده اند این است که خود آنها می توانند مکان اشتغال را انتخاب کنند و بزرگترین مشکل نبود بودجه ی عمومی برای اطاق عمل، تخت های مراقبت و توانبخشی است. این یعنی استعداد هست ولی مکان و منبعی برای استفاده از این استعدادها نیست.
Danille Frechette، مسؤل انجمن متخصصان ابراز داشت که پزشکانی که شاغل هستند نیز برای گرفتن وقت اطاق عمل باید بجنگند. پر واضح است پزشکانی که هنوز دوره های پزشکی را می بینند، نمی توانند وارد اطاق عمل شوند.
Daryl Dillman, a native doctor in Canada, was forced to go to the United States to practice medicine. (AJ MAST/THE GLOBE AND MAIL )
Daryl Dillman، پزشک کانادایی مجبور شده است برای دوره های پزشکی به آمریکا برود. وی ۲۸ ساله است و از نوا اسکوشیا می باشد و دوره ی پنج ساله ی تخصص جراحی را در مرکز Queen Elizabeth II Health Sciences Center در هالیفکس گذرانده است. بنا بر موقعیت استخدامی در نواحی ساحلی Katong، وی به انتخاب خود Indian Indian Hospital را برای یک سال دوره ی اضافی برگزیده است.
تخصص وی ترمیم استخوان است. وی می گوید که دلش می خواهد که در کانادا کار کند ولی در حال حاضر هیچ جای خالی وجود ندارد مگر اینکه کسی بازنشسته شود. در حال حاضر وی یک شغل تمام وقت در بیمارستانی در شیکاگو دارد و در پایان امسال آماده برای استخدام می باشد.
انجمن متخصصان کانادا اعلام کرد که ۴۳٪ متخصصان تازه کار در سال ۲۰۱۷ دوره های اضافه تری را مانند Dillman انتخاب کردند و ۳۳٪ توانستند شغل پیدا کنند، ۷٪ دوره های اضافی را بعد از اینکه نتوانستند کار پیدا کنند گذراندند و ۱۲٪ نتوانستند شغل تمام وقت پیدا کنند. به عبارت دیگر در سال ۲۰۱۷، ۱۹٪ متخصصان از یافتن شغل ناامید شدند. این نقطه ی نا امیدی قبلاً ۱۸٪ بود و در سال ۲۰۱۳ اتفاق افتاد.
این نظر سنجی بر اساس مصاحبه با ۶۲۳۶ متخصص تازه کار بوده است که در سال های ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۷ فارغ التحصیل شده اند و نمونه ی بیش از ۱/۳ تمام متخصصان است.
بعلاوه انجمن ارتوپدی کانادا از ۱۷ مدرسه ی کشور خواست که متخصصان ارتوپدی را بین سال های ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۸ ردیابی کند. این ردیابی نشان داد که ۱۵۹ نفر از ۴۷۸ نفر فارغ التحصیل در طی شش سال گذشته اکنون به دنبال کار تمام وقت می گردند و ۷۴ نفر دیگر در خارج از کشور مشغول به کارند. اکثر آنها در آمریکا کار می گیرند.
تعدادی از دانشجویان تخصص پزشکی در ارتوپدی که از دانشگاه های کانادایی فارغ التحصیل شده اند، تعداد ارتوپد ها از رتبه ی ۸۱ در سال ۲۰۱۱ به رتبه ی ۵۲ در سال گذشته تنزل کرده اند. Mark Glazebrook، رئیس انجمن ارتوپدی گفت دولت منطقه ای برای برآوردن نیازهای بیماران بودجه ی کافی در نظر نگرفته است در همین زمان در سال ۲۰۱۸ حدود ۳۰٪ کانادایی ها که نیاز به عمل جراحی زانو و ران داشتند بیش از شش ماه برای عمل جراحی انتظار کشیدند . این زمان انتظار شامل زمانی که برای ملاقات متخصص صرف کرده اند نمی شود.
تورنتوپرشنز