| |
بوي خوش تو هر که ز باد صبا شنيد
اي شاه حسن چشم به حال گدا فکن
خوش مي کنم به باده مشکين مشام جان
سر خدا که عارف سالک به کس نگفت
يا رب کجاست محرم رازي که يک زمان
اينش سزا نبود دل حق گزار من
محروم اگر شدم ز سر کوي او چه شد
ساقي بيا که عشق ندا مي کند بلند
ما باده زير خرقه نه امروز مي خوريم
ما مي به بانگ چنگ نه امروز مي کشيم
پند حکيم محض صواب است و عين خير
حافظ وظيفه تو دعا گفتن است و بس |
|
از يار آشنا سخن آشنا شنيد
کاين گوش بس حکايت شاه و گدا شنيد
کز دلق پوش صومعه بوي ريا شنيد
در حيرتم که باده فروش از کجا شنيد
دل شرح آن دهد که چه گفت و چه ها شنيد
کز غمگسار خود سخن ناسزا شنيد
از گلشن زمانه که بوي وفا شنيد
کان کس که گفت قصه ما هم ز ما شنيد
صد بار پير ميکده اين ماجرا شنيد
بس دور شد که گنبد چرخ اين صدا شنيد
فرخنده آن کسي که به سمع رضا شنيد
دربند آن مباش که نشنيد يا شنيد |
|
تعبیر
چون که انسان با صداقتی هستی،نباید از حرکات ناخوش دیگران ناراحت شوی،زیرا این گونه رفتار در حق انسانهای خوب فراوان دیده شده است.با افرادی که آنها را خوب نمی شناسی،راز دل مگوی،بدخواهان از نحوه رفتار خوبت شرمسار خواهند شد.