| |
سينه از آتش دل در غم جانانه بسوخت
تنم از واسطه دوري دلبر بگداخت
سوز دل بين که ز بس آتش اشکم دل شمع
آشنايي نه غريب است که دلسوز من است
خرقه زهد مرا آب خرابات ببرد
چون پياله دلم از توبه که کردم بشکست
ماجرا کم کن و بازآ که مرا مردم چشم
ترک افسانه بگو حافظ و مي نوش دمي |
|
آتشي بود در اين خانه که کاشانه بسوخت
جانم از آتش مهر رخ جانانه بسوخت
دوش بر من ز سر مهر چو پروانه بسوخت
چون من از خويش برفتم دل بيگانه بسوخت
خانه عقل مرا آتش ميخانه بسوخت
همچو لاله جگرم بي مي و خمخانه بسوخت
خرقه از سر به درآورد و به شکرانه بسوخت
که نخفتيم شب و شمع به افسانه بسوخت |
|
تعبیر
تو آدم دلسوزی هستی،می باید سعی کنی اطرافیان خود را نگه داری. با شخصی که اختلاف داری باید از طریق صلح ارتباط برقرار سازی و با او رابطه حسنه داشته باشی.برای رسیدن به هدفت می بایست تردید و دلهره را از خود دور کنی.در پی آرزوهای دور و دراز مباش که رسیدن بدان دشوار خواهد بود.