من در انتخابات پیش روی کنگره ایرانیان کانادا به همه تغییرات پیشنهادی اساسنامه و پروتکل اخلاقی رای منفی می‌‌دهم و به دوستان توصیه می‌‌کنم به آنها رای منفی دهند.
بحث در مورد محتوای این تغییرات مجال دیگری می‌‌طلبد، ولی علت اصلی مخالفت من با همه این پیشنهادات، روش هیأت مدیره کنگره برای ایجاد این تغییرات است. این تصمیم من بر اساس تجربه‌ای است که در چند سازمان غیر انتفاعی در کانادا و امریکا دارم. بر اساس آنچه عرف است، تغییرات اساسنامه، هر چند کوچک، در یک روند طولانی مدت صورت می‌‌گیرد، به این ترتیب که کمیته‌ای برای آن تشکیل می‌‌شود و از ابتدا اعضأ را در جریان کار کمیته قرار می‌‌دهد و سپس گزارشی مفصل از تغییرات را مدتی قبل از مجمع عمومی با دلایل روشن برای تغییرات پیشنهادی به اطلاع اعضأ می‌‌رساند. برخی از تغییراتی که من در سازمان‌های دیگر دیده‌ام در حد تغییر جمله بندی برخی سطور اساسنامه است. حتا در چنین موارد کوچکی، فرایندی بسیار جدی و طولانی رعایت می‌‌شود. حتا بر اساس سابقه همین نهاد، یعنی کنگره ایرانیان کانادا، در سال ۲۰۱۵ که من در هیأت مدیره بودم، برای ایجاد تغییراتی نسبتا کوچک، ابتدا کمیته‌ای متکثر شامل سه وکیل و چند عضو دیگر کنگره به این منظور تشکیل شد. این کمیته به طور مرتب به اعضأ گزارش می‌‌داد. در نهایت خروجی این کمیته تغییرات نبود، بلکه یک نظر سنجی بود که برای هر تغییر توضیح می‌‌داد، به شکلی بی طرف، که دلایل موافق و مخالف آن تغییر چیست. اعضایی که این نظر سنجی را پر کردند بر اساس این توضیحات می‌‌توانستند تصمیم بگیرند که با این تغییر موافق هستند یا خیر. نتیجه این نظر سنجی در هیأت مدیره بررسی شد و تنها مواردی که بالای ۸۰% موافق آن بودند در مجمع عمومی به رای گذاشته شد و با اخذ رای بیش از دو سوم آرا، این تغییرات اعمال گردید. این در حالی است که هیأت مدیره فعلی تغییراتی را پیشنهاد داده است که در مواردی ماهیت این نهاد را عوض می‌‌کند. این تغییرات به صورت یک بسته کمتر از یک ماه پیش از مجمع عمومی بدون هیچ گونه بحث مشارکتی با اعضأ ارائه شده است و هیأت مدیره به روشهای مختلف اصرار می‌‌کند که به این تغییرات رای مثبت دهید. خیر دوستان، این به هیچ وجه روش تغییر اساسنامه نیست.
ایده پروتکل اخلاقی هم به خودی خود ایده بدی نیست ولی یک چنین پروتکلی با این جزئیات باید در فرایندی بسیار طولانی تر مورد بحث و بررسی اعضأ قرار گیرد. به عنوان نمونه بندی در این پروتکل هست که بر اساس آن اعضای هیأت مدیره حق ندارند مذاکرات هیأت مدیره را در بیرون از هیأت مدیره مطرح کنند. این بند برای سازمانی چون پنتاگون منطقی به نظر می‌‌رسد ولی کسانی که تجربه کار در نهاد‌های غیر انتفاعی کانادا را دارند متوجه می‌‌شوند که تا چه اندازه قرار دادن چنین بندی در پروتکل اخلاقی یک نهاد اجتماعی عجیب است.
البته ممکن است کسی بگوید که این کار هیأت مدیره قانونی است. شما هر موردی را می‌‌توانید در مجمع عمومی به رای بگذارید و با دو سوم رای اعضأ به تصویب برسانید. ولی این نوع نگاه به اساسنامه مشکل دیگری است که گریبانگیر ماست. اساسنامه حد پایین را برای یک هیأت مدیره تعیین می‌‌کند ولی هیأت مدیره باید به عرف و سابقه یک نهاد (precedent) در تصمیمات و عملکردش توجه ویژه کند. به قول معروف: در دیزی بازه، حیای گربه کجا رفته؟
ارسلان کهنمویی پور