زالی در مراسمی به مناسبت روز پرستار در بیمارستان مسیح دانشوری گفت: کمبود نیروی پرستاری در کشور زخم کهنه سه دهه ای است. در دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی نسبت پرستار به تخت ۰.۹ تا ۱ است که کافی نیست، لذا نیاز به تامین مقتضی، مستمر، پیوسته و همراه با استراتژی حداقل ۵ ساله حس می شود.
زالی در خصوص تبدیل وضعیت استخدامی پرستاران گفت: باید امنیت شغلی، به ویژه برای نیروهای شرکتی، قراردادی و ۸۹ روزه که خط مقدم مبارزه با کرونا بوده اند، فراهم شود.
فرمانده عملیات مدیریت بیماری کرونا در کلانشهر تهران، معضل بعدی را خرید خدمت نیروهای پرستاری دانست که از شمولیت بند "و" مستثنی هستند و افزود: در کشور ۱۴۵ هزار پرستار بالینی شاغل فعال داریم که ۶۰ هزار نفر آنها به علت مواجهه مستقیم، به کرونا مبتلا شدند، از این تعداد ۵۲ هزار نفر بهبودی کامل پیدا کرده اند. همچنین با توجه به اینکه هر سال حدود ۵ هزار پرستار بازنشسته می شوند، کمبود نیرو به شدت چشمگیر است.
زالی، بهینه سازی اتاق استراحت پرستاران را نیز از جمله اقداماتی اعلام کرد که در کاهش میزان ابتلای نیروها موثر است و گفت: امیدواریم بودجه جداگانه ای برای این موضوع اختصاص پیدا کند.
فرمانده ستاد عملیات مدیریت بیماری کرونا در کلانشهر تهران، عوارض طولانی مدت کرونا را نیز از دیگر نگرانی های نظام سلامت خواند و تاکید کرد: پرستارانی که به دنبال ابتلا به کووید۱۹، دچار عوارض بلندمدت می شوند و توان اجرایی خود را از دست می دهند، باید حمایت شوند.
همزمان خبرگزاری کار ایران در گزارشی نوشت: عقد قرارداد موقت، ناامنی شغلی و بیکار شدن به دلیل ابتلا به کرونا، مولفه‌هایی هستند که در زندگی کاری پرستاران بخش خصوصی تاثیر دارند و همواره زنگ خطری برای آنها به حساب می‌آیند.
ایلنا ادامه داد که اجرا نشدن قانون «ارتقای بهره‌وری» یکی دیگر از مشکلاتی است که پرستاران در بیمارستان‌های بخش خصوصی با آن دست و پنجه نرم می‌کنند. یکی از پرستاران بخش خصوصی استان اصفهان درباره وضعیت خود و همکارانش به ایلنا گفت: پیش از دوران کرونا، ساعت کاری موظفی ما ۱۷۵ ساعت در ماه بود ولی در سال جدید، به بهانه شیوع کرونا به طور عجیبی افزایش یافت. ما پرستاران بخش خصوصی استان اصفهان، ۲۱۰ساعت کار موظفی داریم. اگرچه تعداد ساعات کاری افزایش یافته ولی ما دستمزد بیشتری به عنوان اضافه‌کاری دریافت نمی‌کنیم.
همچنین یکی از پرستاران بخش خصوصی در آذربایجان‌شرقی درباره شرایط کاری خود و همکارانش توضیح داد: دریافتی ما پرستاران بخش خصوصی ناچیز است و کفاف تامین مایجتاج زندگی را نمی‌کند. من حدود ۲۰۰ ساعت در ماه کار می‌کنم و ۲میلیون ۵۰۰ هزار تومان درآمد دارم. سال گذشته، ما ۱۷۶ ساعت کار موظفی داشتیم که نسبت به سال جاری ۲۴ ساعت کمتر بود. افزایش ۲۴ ساعته کار موظفی، فرصت اضافه‌کاری را از ما سلب می‌کند، در این شرایط درآمد بیشتر دیگر میسر نیست. اما آیا ۲۰۰ ساعت کار موظفی در ماه منصفانه است؟
این پرستار تشریح کرد: ۲۰۰ ساعت کار موظفی موجب می‌شود برای یک پرستار که توان و نیروی اضافه‌کاری دارد هم اضافه‌کاری غیرممکن به نظر برسد. بیایید تصور کنیم یک پرستار توانایی اضافه‌کاری دارد ولی باز کارفرما با مخالفت‌ها و بهانه‌های نامعقول، مانع از اضافه‌کاری پرستار می‌شود. بهتر است بگویم در بیمارستان ما اضافه‌کاری وجود ندارد. البته قانون مشخصی برای پرستاران بخش خصوصی تعریف نشده و همه رفتارها سلیقه‌ای است. شیفت‌های شب هم ۱۹ ساعت طول می‌کشد که به معنای واقعی طاقت‌فرساست. اگرچه دریافتی ما نسبت به طول روز بیشتر است ولی ساعت شیفت شب زیاد است.
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
اخبار جهان را با بارگیری اَپ ار.اف.ای دنبال کنید